بررسی قابلیت اطمینان در نمودار ترتیبی با استفاده از شبکه پتری فازی

مقاله حاضر نگاشت و تبدیل نمودار ترتیبی به شبکه پتری فازی با هدف ارزیابی قابلیت اطمینان را مورد بررسی قرار می دهد. وجود طراحی با کیفیت در سیستم های نرم افزاری، در بدست آوردن پارامترهای غیر عملیاتی بسیار مفید خواهد بود. یکی از زبان های رایج در طراحی نرم افزار زبان مدلسازی UML است. این زبان از یک نقطه ضعف ذاتی رنج می برد و آن نیمه رسمی بودن آن است. این ضعف در بدست آوردن پارامترهای غیر عملیاتی تاثیرگذار خواهد بود. تلاش ها و تحقیقات بسیاری صورت گرفته تا این زبان نیمه رسمی را به روش های رسمی تبدیل کنند که از میان این تحقیقات میتوان، شبکه پتری را به عنوان نمونه نام برد. با توجه به اینکه بسیاری از اطلاعات دنیای واقعی به صورت نادقیق و مبهم هستند از این رو زبان مدلسازی UML فازی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. از جمله مزایای استفاده از UML فازی تحلیل مسائل نادقیق است. الگوریتم های تبدیل ارائه شده در تحقیقات پیشین، گام به گام مورد مطالعه قرار خواهند گرفت. با این نگاشت به رسمی سازی UML فازی پرداخته خواهد شد. با استفاده از رسمی سازی، اعتبارسنجی و ارزیابی پارامترهای غیرعملیاتی مانند قابلیت اطمینان در سیستم مورد طراحی ممکن خواهد بود.

Keywords:

UML فازی , نگاشت , شبکه پتری فازی , نمودار ترتیبی , قابلیت اطمینان , رسمی سازی