مدیریت سیلاب در واحدهای هیدرولوژیکی حوضه آبخیز(با تاکید بر ارائه ی روابط همبستگی برای تعیین مناسب دبی اوج سیلاب)
Publish place: 1st National Conference on Civil Engineering & Architecture & Sustainable Development
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,241
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CEASD01_029
تاریخ نمایه سازی: 15 بهمن 1393
Abstract:
مدیریت سیلاب به عنوان یکی از راهکارهای اساسی در پیشگیری از خسارات ناشی از سیلاب بوده که این مدیریت شامل روش- های سازهای و غیر سازهای میباشد. شناخت پدیده و خسارت سیلاب از طریق برآورد دقیق و مبتنی بر اصول علمی و عملی، مقادیر دبی پیک سیلاب و واکنش حوضه های آبخیز در برابر عوامل اقلیمی امکان پذیر است. از آنجاییکه اکثر حوضه های آبخیز کشور از لحاظ ایستگاههای آماربرداری دبی (ایستگاه هیدرومتری) دارای محدودیت میباشند، بنابراین در حوضههای آبخیز فاقد آمار، برآورد دبی پیک سیلاب از روشهای تجربی بسیار معمول میباشد، که این روشها با استفاده از خصوصیات فیزیکی حوضه های آبخیز (فیزیوگرافی) و اطلاعات اقلیمی انجام میپذیرد. در این تحقیق به جهت دستیابی به مقادیر مورد نظر و در نتیجه تدوین برنامه های جامع مدیریت سیلاب، با استفاده از اطلاعات فیزیوگرافی(از قبیل مساحت، طول آبراهه و زمان تمرکز) و مقادیر برآورد شده از برخی روش های تجربی(از قبیل فولر، کریگر، دیکن SCS و استدلالی)به تحلیل رگرسیونی رابطه میان دبیهای برازش ، شده با مشخصات فیزیوگرافی واحدهای هیدرولوژیکی در حوضه آبخیز قورچای رامیان پرداخته شده است. استفاده از معادله ی همبستگی جهت برآورد مقادیر دبی پیک سیلاب یکی از روشهای سریع و قابل اعتماد آماری بوده که بتوان در هر بازه مورد نظر در حوضه آبخیز بدان دست یافت و برنامه های مدیریت سیلاب را بر آن اساس تدوین نمود.نتایج حاصل از این تحقیق شامل، ارائه روابط همبستگی به عنوان برازشی خطی از روابط تجربی موجود با استفاده از مشخصات فیزیوگرافی از واحدهای هیدرولوژیکی در حوضه آبریز مورد مطالعه، میباشد. پس از بررسی انواع روابط رگرسیونی(دو و چندگانه)،نتایج نشان میدهدکه مدل رگرسیون خطی براساس مشخصات فیزیوگرافی منطقه با ضریب همبستگی بیش از 98/0 و خطای نسبی حدود 6 درصد تخمین مناسبی از حداکثر دبی پیک سیلابی در منطقه مورد مطالعه بوده و جایگزین مناسبی برای روشهای تجربی موجود در برآورد دبی حداکثر سیلابی میباشد. مهترین عامل در مدیریت سیلاب پیش بینی بزرگی و حجم سیلاب میباشد که میتوان با استفاده از این روابط همبستگی اقدام به محاسبه بزرگی سیل و در نتیجه اقدام به مدیریت سیل در هر بازه از حوضه مورد نظر نمود
Keywords:
Authors
مجتبی بیابانی میر کوهی
کارشناس ارشد رشته مهندسی عمران مهندسی آب
رسول دانشفراز
دکترای مهندسی عمران آب استادیار دانشگاه صنعتی مراغه
امیر احمد دهقانی
دکترای مهندسی عمران آب استادیار دانشگاه منابع طبیعی استان گلستان
رضا احمدی
کارشناس ارشد رشته سازه های آبی کارشناس ارشد اداره کل منابع طبیعی استان گلستان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :