ضرورت نظام تضمین کیفیت در آموزش عالی

در این مقاله ابتدا به خاستگاه و زمین ه های ظهور مفهوم تضمین کیفیت در قالب اشاره به گرایش اخیر از برنام ه ریز یهای خطی به سمت برنام هریز یهای غیرخطی و کاربرد به جای « فرآین د » تئوری پیچیدگی در مدیریت و در نتیجه پ یدایش گرایش بیشتر به توجه به محصول نهایی، پرداخته شده است. مفهوم تضمین کیفیت، با ارائه تعابیری از کیفیت آموزشی و توجه به شکل گیری پارادایم جدید آموزشی و پیرو آن پارادایم جدید در تضمین کیفیت که باعث حرکت از رتب هبندی ساده دانشگاهها به سمت ش ک لگیری نظامی تحت عنوان تضمین کیفیت شد، مورد توجه قرار گرفته است. در ادامه مقاله به بیان دلایل گسترش کاربرد تضمین کیفیت در نظامهای آموزش عالی و ذکر انواع شیو هها و فرآیندهای مورد توجه در خصوص تضمین کیفیت و به طور مشخص توزیع میزان بکارگیری روشهای مختلف accreditation, evaluation, benchmarking, Audit و ترکی بهای مختلف این روشها در نظامهای تضمین کیفیت کشورهای اروپایی شده است و در پایان به طور مختصر به مقایسه و بررسی تجارب به دست آمده دربارة تضمین کیفیت در ٤ کشور جهان شامل : استرالیا، انگلستان، نیوزیلند و هند، که سابق های نسبتًا طولان یتر و غن یتری نسبت به سایر کشورها در این خصوص دارند، اشاره شده است . در بخش جم ع بندی تحت دو عنوان جم عبندی محتوایی و جم عبندی استنباطی – کاربردی توصی ههایی در خصوص الزامات تضمین کیفیت در نظام آموزش عالی ایران ارائه شده است.