نگرشی بر اجرای طرح های گردشگری و مخاطرات محیطی یا انسانی مطالعه موردی تله کابین حیران مسیر اردبیل _آستارا

سومین تله کابین ااستان گیلان پس ازتله کابین لاهیجان و چابکسر واقع درگردنه زیبای حیران درمسیر آستارا به اردبیل درخردادماه 1390 به بهره برداری رسیده است این طرح درمنطقه ویژه گردشگری حیران وباهمکاری مسئولان گردشگری و محلی دواستان گیلان و اردبیل توسط سرمایه گذاربخش خصوصی اجرا و احداث شده است طبق گزارشهای مقامات ذیربط احداث هتل اقامتگاه توقفگاه و رستوران و جایگاه سوختگیری درکنار مجمعه تله کابین حیران را ازجمله مراحل تکمیلی این طرح به شمار میرود برای بهره برداری ازاین طرح 10 سال تلاش توسط مجری باصرف هزینه 120میلیارد ریالی صورت گرفته است همچنانکه معلوم است هدف ازاجرای این طرح جذب توریست می باشد که ظاهرا هدف خوب ودرامدزا می باشد اما مطالعه وب ررسی محل اجرای طرح و محل احدث هتل اقامتگاه و توقفگاه رستوران و جایگاه سوختگیری که بعداساخته خواهد شد نشان میدهد که این طرح برروی دامنه کاملا ناپایدار و حساس بنا شده است زیرا شیب دامنه بسیار زیاد است سازند سطحی ازضخامت قابل ملاحظه ای برخوردار است و میزان بارش درمنطقه زیاد است بیش از1500 میلیمتر بارش سالانه بنابراین مجموعه عوامل فوق بعلاوه فعالیت های متراکم انسانها برروی این زمین سبب خواهد شد که دراینده ناپایداری منطقه تشدید شود ازطرف دیگر عدم توجه به دینامیک زمین درهنگام اجرای طرح مخاطرات طبیعی را دوچندان نموده است چون تاسیسات طرح برروی تراوش چشمه های آب زیرزمینی بنا شده و یابنا خواهد شد مجری طرح فوق بدون کوچکترین توجهی روی آنها را پوشانیده است بنابراین تحقیق حاضر نشان میدهد که بیشتر طرح ها بدون درنظر گرفتن محیط انجام میگیرد دراین تحقیق سعی خواهد شد ناپایداری و یاپایداری ژءومورفولوژیکی منطقه مطالعه و بررسی گردد

Keywords:

تله کابین حیران , مخاطرات محیطی , ناپایداری دامنه , چشمه