اخلاق نمودی والا از آموزه های دینی در تحقق معماری اسلامی پایدار

مسأله اخلاق و و رعایت آن در تمام موازین زندگی و اصول حرفه ای معمار اسلامی قرار داشته است. ذکر زبانی حق تا برپائی یک بنا برای خشنودی پروردگار از جمله موارد و مسائل اخلاقی است که معماران سنتی بسیار به آن مجهز بودند. حال مسأله اصلی اینجاست که معمار سنتی را می توان فردی اخلاق گرا نامید و همینطور بواسطه ی این موضوع که به آفرینش های مهمی دست یازیده و اثری به ارمغان آورده در کمال پایداری و عزت؛ آیا می توان از رهیافت های این موضوع به سوی معماری پایدار دست یافت؟ در این نگارش کیفی مسائل اخلاقی و تأثیر آن بر وجوه معماری مطرح و پیرامون آن براساس توضیحات و تفاسیر گوناگون اخلاق و رابطه آن با خلق معماری پایدار بحث می شود. سپس بواسطه نتیجه گیری های تفسیری و منتج شده از نمودارها این نتایج حاصل می شود که می توان نمود اخلاق را مؤلفه ای در جهت خلق معماری پایدار و هدفمند به کار بست.

Keywords:

اخلاق , معماری سنتی , معمار , معماری پایدار