بررسی عوامل هویت بخش در معماری بومی سکونتگاه سنتی

از زمانی که انسان بر این کره خاکی پا گذاشت تأمین مسکن و سرپناه از اولین نیازهای او بوده است. در طول سالیان، پاسخگویی به این نیازتغییراتی کرده است اما به خودی خود پا برجاست. در ابتدا او حفرههایی را که در دل کوهها وجود داشت برگزید، سپس با دیگر امکاناتی که دراطراف خود یافت اقدام به ساخت اولین سرپناه و به عبارتی خانه خود کرد. خانههای اولیه را از مصالح در دسترس و با تکنیکهای اولیه ساخت ومطابق خواستههایشان شکل گرفت. از بین ساختمانهای مسکونی آنهایی ماندگار بودند که علاوه بر دقت در ساخت و استحکام کافی به خواستهها و نیازهای ساکنین آنها توجه شده بود و پاسخگوی عملکردهایی که در آنها اتفاق میافتاد بود، در ضمن جنبه زیبایی همواره درکنار دیگر عواملمکمل آنها بود. بیشک بسیاری از خانههایی که از معماری سنتی ما به جا مانده است دارای چنین ویژگیهایی هستند. معماری حاصل تفکر و روح بشر است. بنابراین، محتوای فکری و روحی انسان طراح و سازنده آن در آن نمایان است با توجه به این امر که هنر و تکنیک خانه سازی که تا سالیان متمادی در اختیار استفاده کنندگان از آنها بوده و پس از آن ساخت خانههای شاخص به معماران که افرادی با نبوغ خاص در این زمینه بودند سپرده شده است.

Keywords:

هویت , بومی , سنتی , سکونتگاه , کاربر روستایی