اثرات تجدد بربافت محلات مسکونی شهرهای کهن

شهرپدیده ای است سازمان یافته منتج ازدرهم امیختگی رفتارهای انسانی درمحملی کالبدی محلات صورتی ازاین سازمان پیچیده کالبدی انسانی به شمار می ایند که درعرصه شهری نقشی مهم درهویت بخشی فردی و اجتماعی برعههده دارند نقشی که تنها محدود به ایجادهماهنگی درتجمع کالبدی بناها نمی شود بلکه بستری موثر درشناخت و بازیابی مفاهیم نقش ها و عملکرد ها درطیفی ازفضاها را فراهم می اورد توجه به رابطه بین عناصرکالبدی عملکردی وزمینه های اجتماعی بوجود اورنده سلسله مراتبی ازفضاها خواهد بود که مرز محلات راقابل شناسایی کرده و هویت فرد را درقالب استقلال فضای محله بارزمی سازد دراینن وشتار مروری برتئوریواحدهمسایگی کلرنس پری و تطبیق خصوصیات وویژگیهای این تئوری با ویژگیهای محلات مسکونی دربافت کهن شهرهای ایران به عنوان چهره اجرایی این تئوری که متاسفانه باورود کشور به دوره تجدد و الگوگیری های اشتباه و ظاهری که ازشهرسازی نوین غرب صورت گرفت ضمن تخریب و ازبین بردن نظام محله ای محلات مسکونی و به تبع آن شهرسازی را دچارنوعی بحران و بی هویتی نود که حس زندگی و عملکرد محلات مسکونی گذشته دچار اختلال گردید