ارزیابی فضاهای باز شهری و حمل و نقل درون شهری در مشهد بر اساس شاخصهای شهر دوستدار سالمند (رویکرد مشارکتی)

هدف پژوهش حاضر ارزیابی فضاهای باز شهری و حمل و نقل درون شهری در شهر مشهد بر اساس شاخصهای شهر دوستدار سالمند می باشد. روش تحقیق توصیفی- پیمایشی از نوع کاربردی است. جهات جمع آوری داده های کمی از پرسشنامه ی استاندارد سازمان بهداشت جهانی استفاده شده است (فضاهای باز شهری 14 سوال و حملو نقل درون شهری 8 سوال را دارا است). جامعه ی آماری شامل کلیه ی سالمندان 65 ساال به بالا در کلان شهرمشهد که بر اسا سرشماری عمومی نفو و مسکن، 1390، 140023 نفر به شیوه ی خوشه بندی در سه منطقه 1 ،10 و 6 در نظر گرفته شده است، و سپس با استفاده از فرمول کوکران 384 پرسشنامه در سه منطقه توزیع شده است.به منظور بررسی فرضیات ابتدا با توجه به بررسی نرمال بودن داده ها با استفاده از رزمون کالموگروف اسمیرونف، ازآزمون t تک نمونه، رزمون لوین ، مقایسه ی میانگین ، آزمون توکی و تحلیل آنوا استفاده شده است . جهت تحلیلداده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از این است که از دیدگاه سالمندان فضاهای بازشهری پایین تر از استاندارد می باشد و تا حد مطلوب فاصله وجود دارد این در حاالی است که از منظر مدیرانشهری فضاهای باز شهری در سطح مشهد وضعیت مساعدی را دارا است، اما شاخص حمل و نقل درون شهری ازدیدگاه هردوگروه پایین تر از حد متوسط ارزیابی شده است و به طور کلی در سه منطقه ی مورد مطالعه منطقه ی10 در هر دو شاخص وضعیت مساعدتری را نسبت به منطقه ی 1 و 6 داشته است. در انتها راهکارهایی جهت ارتقاوضعیت کلان شهر مشهد ارائه شده است.

Keywords:

شهر دوستدار سالمند , فضاهای باز شهری , حمل و نقل درون شهری , مشهد