بررسی شیوع و شدت آلودگی به کیست هیداتیک در گاومیش های کشتارشده کشتارگاه شهر ارومیه

Publish Year: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 605

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JVR-64-3_012

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1394

Abstract:

آلودگی دام های اهلی به کیست هیداتیک از اهمیت بهداشتی و اقتصادی بالایی برخوردار است. در این مطالعه شیوع و شدت آلودگی به کیست هیداتیک در 547 رأس گاومیش کشتارشده در کشتارگاه ارومیه مورد بررسی قرار گرفت. از مجموع 547 رأس گاومیش کشتارشده، 58 مورد (10/6 درصد) آلوده به کیست هیداتیک بودند که از این تعداد میزان آلودگی اندام های ریه و کبد به ترتیب 45 رأس (77/5 درصد) و 37 رأس (63/7 درصد) بود. آلودگی در قلب و کلیه نیز هر کدام در 1 رأس (1/7 درصد) وجود داشت. همچنین 24 رأس گاومیش (41/3 درصد) دارای آلودگی توأم در ریه و کبد بودند. اما طحال هیچیک از گاومیش های مورد مطالعه، آلوده به کیست هیداتیک نبود. حداکثر تعداد کیست در ریه و کبدهای آلوده به ترتیب 52 و 81 عددو حداقل این تعداد در هر دو اندام ریه و کبد 1 عدد بود. همچنین میانگین تعداد کیست در ریه و کبدهای آلوده به ترتیب 5/11 و 3/87 عدد بود. در تنها موارد قلب و کلیه آلوده نیز به ترتیب 1 و 2 عدد کیست یافت شد. نتایج حاصل از آنالیز آماری هیچگونه اختلاف معنی داری را بین میزان شیوع آلودگی در دوجنس نر و ماده نشان نداد. در حالی که رابطه آماری معنی داری بین سن دام ها و میزان آلودی مشاهده گردید (p<0/05) و بیشترین میزان آلودگی در گروه سنی بالای 5 سال دیده شد. در این مطالعه رابطه معنی داری بین شدت آلودگی به کیست هیداتیک بر حسب میانگین تعداد کیست در دو جنس نر و ماده مشاهده نگردید. در حالی که اختلاف آماری معنی داری بین شدت آلودگی در گروههای سنی زیر 2/5 سال و دام های بالای 5 سال دیده شد (p<0/05). نتایج مطالعه حاضر نشانگر آلودگی بالای گاومیش ها به کیست هیداتیک می باشد. بنابراین نظارت و کنترل های سازمان های بهداشتی ذیربط ضروری به نظر می رسد.

Authors

افشین آخوندزاده بستی

گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران

نوردهر رکنی

گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران

بهادر حاجی محمدی

دانش آموخته دانشکده دامپزشکی دانشگاه ارومیه، ارومیه- ایران

سیدشمس الدین اطهاری

دانش آموخته دانشکده دامپزشکی دانشگاه ارومیه، ارومیه- ایران