مطالعه رادیوگرافی استئوآرتروز در سگ ها

استئوآرتروز یک بیماری غیر التهابی و غیر عفونی بوده که باعث تغییرات استحاله ای پیشرونده در مفاصل متحرک می شود وبه تدریج ناکارآمدی مفصل را در پی خواهد داشت. هنز در ایران گزارشی از شیوع بیماری دژنراتیو مفاصل در سگ ارائه نشده است. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی رادیوگرافی عارضه استئوارتروز در مفاصل مختلف و ارزیابی عوامل تأثیر گذار مثل سن، جنس، نژاد و محل مفصل درگیر در سگ بود. روش کار: این بررسی بر اساس کلیشه های رادیوگرافی و پرونده های درمانگاهی سگ های ارجاعی به بخش رادیولوژی، 232 بیمار به علت مشکلات مفصلی ارجاع شده و تمام این 232 بیمار مورد ارزیابی رادیوگرافی قرار گرفته بودند. نتایج: در نهایت از این میان تعداد 49 قلاده سگ عوارض رادیوگرافی استئورآرتروز را نشان دادند. در 15 مورد از این بیماران (6/46 درصد) عوارض در ستون مهره ها و در 34 مورد دیگر (14/65 درصد) عوارض در اندام های حرکتی مشاهده گردید. در اندام های حرکتی 47 درصد موارد استئوآرتروز در اندام های حرکتی قدامی و 53 درصد در اندام های حرکتی خلفی مشاهده گردید. بالاترین درصد وقوع استئوآرتروز در بین مفاصل در مفصل لگنی- رانی (38/23 درصد) مشاهده گردید. بر اساس نتایج این برری عوارض رادیوگرافی استئورآرتروز در سگ های نژاد بزرگ (34/56 درصد) بیش از سگ های نژاد کوچک (13/63 درصد) دیده می شود (p=0/002)و درحالی که تفاوت معنی داری در دو جنس نر و ماده وجود ندارد (0/55=). در بررسی حاضر مشاهده گردید که با افزایش سن درصد ابتلا به شکل اولیه بیماری به طور معنی داری می رود (p=0/01). نتیجه گیری نهایی: بنابریافته های به دست آمده در این بررسی، وزن بالا و افزایش سن دو عامل مهم و تأثیر گذار در بروز تغییرات دژنراتیو در مفصل هستند.

Keywords:

استئوآرتروز , رادیوگرافی , سگ