اثرات پروبیوتیک باکتوسل و پری بیوتیک مانان اولیگوساکارید بر رشد و ایمنی در ماهی قزل آلای رنگین کمان

زمینه مطالعه: افزایش جمعیت و تأمین غذا یکی از بزرگ ترین مشکلات جهان بوده و در این راستا پرورش ابزیان نقش مهمی را در تولید و تأمین غذای مورد نیاز انسان ایفا می کند. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی اثر استفاده خوراکی پروبیوتیک تجاری باکتوسل و پری بیوتیک مانان الیگوساکارید بر رشد و برخی از پارامترهای ایمنی ماهی قزل الای رنگین کمان بود. روش کار: برای اینمنظور 720 قطعه ماهی قزل الای رنگین کمان (10 ±2g) در شش گروه هر کدام با سه تکرار بصورت تصادفی تقسیم شدند. ماهیان گروه اول (شاهد) فقط با غذای تجاری، گروه دوم پروبیوتیک (100mg/k)، گروه سوم پری بیوتیک (2/5g/k)، گروه چهارم پری بیوتیک (5g/k)، گروه پنجم (چروبیوتیک 100mg و پری بیوتیک 2/5g/k) و گروه ششم (پروبیوتیک 100mg و پری بیوتیک 5g/k)، به مدت 45 روز مورد تغذیه قرار گرفتند. سپس لیه تیمارها به مدت 15 روز غذای معمولی (فاقد پروبیوتیک و پری بیوتیک) را دریافت کردند. بررسی شاخص های رشد در روزهای صفر و 60 و خونگیری و تهیه سرم برای ازمایش های ایمنی شناسی (فعالیت لیزوزیم، میزان آنتی بادی کل و فعالیت سیستم کمچلمان سرم) در روزهای صفر، 15، 30، 45 و 60 انجام شد. نتایج: تیمارهای تغذیه شده با پروبیوتیک و پری بیوتیک دارای شاخص های رشد (درصد افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی، شاخص وضعیت و نرخ رشد ویزه) بهتری در مقایسه با ماهیان شاهد بودند. همچنین نتایج نشان داد که شاخص های ایمنی در تیمارهای تغذیه شده با پروبیوتیک و پری بیوتیک به صورت توام نسبت به سایر گروه ها، به صورت معنی داری (p<0/05) بیش تر بودند. نتیجه گیری نهایی: استفاده از پروبیوتیک باکتوسل و پری بیوتیک مانان باعث بهبود رشد و پاسخ ایمنی در ماهی قزل الای رنگین کمان می گردد.

Keywords:

پروبیوتیک باکتوسل , شاخص های رشد , پارامترهای ایمنی , پری بیوتیک مانان الیگوساکارید , قزل الای رنگین کمان