تعیین بهترین سطح استفاده از سویه های مختلف لاکتوباسیلی و تاثیر آن بر میزان مواد مغذی پسماند رستوران

Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 568

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JLR-2-1_001

تاریخ نمایه سازی: 26 اردیبهشت 1394

Abstract:

هدف از انجام تحقیق حاضر در وهله اول تعیین نسبت افزودن مایع محلول سویه های لاکتوباسیلی روی سطح پسماند رستوران بود. بدین منظور هر کدام از سطوح مختلف (2، 3، 5، 7 میلی لیتر ) محلول حاوی سویه های لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ، لاکتوباسیلوس روتری، لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس پلانتاروم در قالب 3 تکرار به یک کیلوگرم پسماند همگن و یکنواخت اضافه گردید. نتایج آزمایش اول نشان داد که افزودن سطح 5 میلی لیتر مایع محلول به یک کیلوگرم پسماند، درصد ماندگاری مناسبی داشته و توجیه اقتصادی دارد در آزمایش دوم اثر سطح 5 میلی لیتر، بر میزان مواد مغذی پسماند رستوران مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین صورت که 5 تیمار آزمایشی (چهار تیمار لاکتوباسیلوس و یک تیمار شاهد) در قالب 5 تکرار به سطح یک کیلوگرم پسماند افزوده شد. یافته های حاصل از این آزمایش در خصوص مواد مغذی پسماند رستوران نشان داد فرآوری میکروبی با استفاده از تیمارهای لاکتوباسیلی باعث بهبود معنی داری نسبت به تیمار شاهد گردید (0/05>P). در بین سویه های مورد استفاده ، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بیشترین میانگین مقادیر پروتئین خام ، چربی خام، ماده خشک، چربی خام، خاکستر و انرژی خام در محاسبه تمامی روزهای هفته به ترتیب 18/74%، 38/46%، 18/67% ، 4/09% و 4497/65 کیلوکالری در کیلوگرم بود این مقادیر با اعداد حاصل از نمونه گیری از مخلوط کل پسماندها در طول هفته های مختلف که میزان پروتئین خام، ماده خشک، چربی خام، خاکستر و انرژی خام به ترتیب 18/87%، 38/78%، 18/84%، 4/12% و 4507/33 کیلوکالری در کیلوگرم داشت تفاوت معنی داری نشان نداد محاسبه اقتصادی به کارگیری پسماند رستوران نشان داد که استفاده از آن در خوراک طیور بلامانع بوده و صرفه اقتصادی بالایی دارد.

Authors

صادق چراغی سرای

دانشجوی دوره دکتری گروه علوم دامی دانشگاه تبریز

علی حسین خانی

استادیار گروه علوم دامی دانشگاه تبریز

حسین جانمحمدی

استادیار گروه پاتوبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تبریز

پیمان زارع

دانشیار گروه علوم دامی دانشگاه تبریز