بررسی اثرات سطوح مختلف آب آبیاری بر روی صفات کمی و عملکرد ذرت دانه ای بهاره در شمال خوزستان (دزفول)

یکی از مهمترین عواملی که باعث کاهش تولید گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک می شود کمبود آب در مراحل رشد است بنابراین افزایش عمکلرد ذرت مستلزم شناخت روش های مدیریتی مناسب است که از جمله این روش ها می توان به رژیم های مناسب آبیاری اشاره نمود در مناطق خشک و نیمه خشک نظیر خوزستان که محور کشاورزی را آب و آبیاری تشکیل می دهد همگرایی کلیه عملیات کشاورزی در جهت استفاده مطلوب از آب و به حداکثر رسانیدن عملکرد به ازاء هر واحد آب مصرفی ضروری می باشد به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف آب آبیاری بر روی صفات کمی و عملکرد ذرت بهاره در شمال خوزستان (دزفول) آزمایشی به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 90-1389 انجام شد که شامل چهار سطح آب (I): تیمار 60% ، 80% ، 100% و 120% نیاز آبی گیاه بود . نتایج تحقیق نشان داد که تاثیر سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد محصول در سطح 5 درصد معنی دار شد. حداکثر عملکرد محصول در تیمار 100 نیاز آبی (آبیاری کامل) و حداقل عملکرد محصول در تیمار 60% نیاز بدست آمد. علاوه بر این مشاهده شد که با افزایش آب آبیاری در تیمار 120% نیاز آبی در تمام مراحل رویشی و زایشی عملکرد دانه 11/8% کاهش یافت. همچنین با تنش و کاهش آب آبیاری در تیمارهای 80% و 60% نیاز آبی در تمام مراحل رویشی و زایشی، عملکرد دانه به ترتیب 14/1% و 23/5% کاهش یافت. با توجه به اینکه کاهش عملکرد و سایر صفات وابسته به عملکرد در نیاز آبی 80% نسبت به نیاز آبی 100% اختلاف زیادی نداشته می توانیم در شرایط محدودیت آب از تیمار I80% استفاده کنیم.

Keywords:

آب , ذرت , صفات کمی , عملکرد دانه