مقایسه تطبیقی مدلهای ارزش گذاری ابزارهای مالی مشتقه

در طول چند دهه اخیر به موازات رشد و گسترش بازارهای سرمایه، ابزارهای مالی جدیدی نیز طراحی و تدوین شده است که یکی از مهمترین آنها ابزارهای مشتقه می باشند. ابزارهای مشتقه ابزارهایی برای کاهش و پوشش ریسک به شمار می روند و از آنجائیکه ارزش این ابزارها برگرفته از ارزش اوراق بهادار اصلی می باشد. بنابراین به آنها ابزارهای مالی مشتقه اطلاق می گردد. معمولترین ابزارهای مشتقه عبارتند از قراردادهای سلف، قراردادهای معاوضه یا سواپ، قراردادهای آتی، اختیار معامله و نیز پیمان آتی می باشد. قیمت گذاری ابزارهای مشتقه یکی از مباحث پیچیده در مهندسی مالی محسوب می گردد، اولین بار برای ارزش گذاری ابزارهای مشتقه مدل بلک- شولز طراحی گردید و پس از آن مدل های دیگری نیز مطرح گردید. هدف از انجام اینتحقیق این است که مدل های مختلف قیمت گذاری ابزارهای مشتقه بررسی و مقایسه گردند به همین منظور در این تحقیق دو مدل مختلف برای قیمت گذاری مورد بررسی قرار می گیرد که عبارتند از مدل بلک- شولز و مدل مونت کارلو را به صورت کامل بیان نموده ایم، سپس مدل جدیدی را که برای تعیین قیمت ابزارهای مشتقه ارزی مطرح گردیده است و به مدل وانا- ولگا معروف می باشد را تشریح نموده ایم. این تحقیق از طریق کتابخانه ای انجام شده و از طریق مطالعه منابع و مقالات موجود ابتدا مفهوم و انواع ابزارهای مشتقه تشریح می گردد. سپس روشهای قیمت گذاری ابزارهای مشتقه بیان می گردد و در نهایت روشهای جدید در قیمت گذاری ابزارهای مشتقه نیز بیان می گردد. همچنین به کمک نتایج این تحقیق می توان محدودیت ها و مزایای هر یک از روش های قیمت گذاری را مشخص نمود.

Keywords:

ابزارهای مشتقه , مدل بلک , شولز , مدل مونت کارلو , مدل وانا- ولگا