بررسی میزان تاثیر افزودن الیاف بر مقاومت فشاری بتن خودتراکم و رابطه آن با سرعت عبور امواج اولتراسونیک

افزایش مقادیر مصرف مواد سیمانی و پرکننده ها در بتن خودتراکم، موجب تردی بیشتر بتن شده و در نتیجه کاهش شکل پذیری را به دنبال دارد. با توجه به تجربه موفق کاربرد الیاف در بتن طی سالیان گذشته، در جهت افزایش شکل پذیری، کاهش توسعه ترکهای مویین بوجود آمده در بتن تحت تنش های اعمالی و افزایش مقاومت کششی بتن، استفاده از الیاف در بتنهای خودتراکم، پیشنهاد مناسبی خواهد بود که منجر به گسترش زمینه های کاربرد بتن خودتراکم نیز میشود. از سوی دیگر به علت اثر کاهندگی شدید الیاف بر شاخص های جریان پذیری بتن تازه، حفظ خواص بتن خودتراکم تازه در محدوده آیین نامه، عاملی محدودکننده در مقادیر مصرف الیاف است. در این مقاله به ارزیابی آزمایشگاهی اثر الیاف فولادی، پلی پروپیلن و نایلون، هر کدام به طور جداگانه بر خواص بتن خودتراکم تازه و سخت شده پرداخته میشود. آزمایش های مورد بررسی در فاز سخت شده، مقاومت فشاری و سرعت امواج اولتراسونیک بر روی نمونه های مکعبی 15´15سانتی متر ، تحت شرایط عمل آوری خشک و مرطوب ودر سنین 3 تا 42 روز را شامل می شود ویژگی های بتن تازه نیز توسط آزمایش های جریان اسلامپ ، قیف v وجعبه L شکل بررسی شده است نتایج آزمایش نشان می دهد اضافه کردن الیاف نایلون و پلی پروپیلن تا حدود 0/25 درصد حجمی مخلوط بتن خودتراکم معمولی (بدون الیاف) سبب افزایش ناچیز در مقاومت فشاری نمونه ها وهمچنین سرعت امواج اولتراسونیک می شود که نشانه ای از یکنواختی نسبتا بهتر بتن الیافی نسبت به بتن معمولی است استفاده بیشتر از این مقدار الیاف سبب کاهش محسوس مقاومت فشاری و سرعت امواج اولتراسونیک می گردد که این کاهش در بتن خودتراکم با الیاف پلی پروپیلن مشهودتر است اما در مورد الیاف فولادی ، اضافه کردن الیاف تا حدود 0/5 درصد درصد مخلوط بتن خودتراکم معمولی (بدون الیاف) سبب افزایش نسبتا قابل ملاحظه ای در مقاومت فشاری وسرعت امواج اولتراسونیک می شود.

Keywords:

بتن خودتراکم , الیاف فولادی , الیاف پلی پروپیلن , الیاف نایلون , مقاومت فشاری , اولتراسونیک