بررسی اثرات همزمان توزیع تصادفی ناکاملی انحنای اولیه و طول اعضا بر رفتار خرابی چلیک های دو لایه فضاکار

وجود ناکاملی های اولیه در ساخت و یا مونتاژ سازه های فضاکار با دارا بودن اعضای بسیارزیاد امری اجتناب ناپذیراست. با وجود شهرت این سازهها به داشتن درجه نامعینی بالا و توانایی تحمل و بازتوزیع نیروها پس از خرابی یک یا چند عضو، سازههای فضاکار ممکن است در معرض بروز خطر خرابی پیشرونده باشند که این نوع خرابی میتواند حساسیت زیادی نسبت به ناکاملیها در سازه داشته باشد. بسیاری از این ناکاملیها از قبیل وجود انحنای اولیه در اعضا، اندازه نبودن طول عضو یا تنشهای پسماند در اعضا، دارای ماهیت تصادفی میباشند، و بر ظرفیت باربری اعضا و به تبع آن بر ظرفیت باربری سازه تأثیرگذارند. لذا در ارزیابی رفتار خرابی واقعی سازه ضروری است اثرات مربوط به توزیع تصادفی ناکاملیها لحاظ گردد. در این مقاله تأثیر توزیع احتمالاتی ناکاملی انحنای اولیه و اندازه نبودن طول اعضا بصورت همزمان در ظرفیت باربری چلیک های دو لایه فضاکار به ازای شرایط تکیه گاهی مختلف، مطالعه گردیده است. بدین صورت که ابتدا به تعداد اعضای سازه عدد تصادفی با توزیع گاما و نرمال، به ترتیب به منظور ناکاملی انحنای اولیه و اندازه نبودن طول اعضا تولید شده است، بنابراین مقدار ناکاملی از عضوی به عضو دیگر با طبیعتی تصادفی تغییر یافته است. در ادامه رفتار خرابی و ظرفیت نهایی باربری سازه با انجام تحلیلهای غیرخطی در نرم افزار OpenSees تعیینشده و مطابق روش شبیه سازی مونت کارلو این روند تحلیلی به تعداد دفعات زیادی تکرار شده است. درنهایت بر اساس مقادیر ظرفیت باربری حداکثر حاصل از تحلیل نمونههای مختلف، نمودارها و جداول قابلیت اعتماد سازه استخراج گردیده است. نتایج حاصله حاکی از حساسیت رفتار خرابی چلیک های دولایه فضاکار به توزیع تصادفی ناکاملیهای اولیه هست.

Keywords:

چلیک های دو لایه فضاکار , ناکاملی طول و انحناء اولیه , قابلیت اعتماد , روش مونت کارلو , خرابی پیشرونده