بررسی و تبیین اصول طراحی مجتمع های مسکونی با رویکرد معماری پایدار

تحولات و پیشرفت های چند دهه اخیر در توسعه علوم موجب رشد سریع جمعیت جهان شده است و پیامدهای ناخوشایندی نیز برای محیط زیست داشته است. فعالیت های سریع مربوط به ساخت و ساز چهل درصد از منابع و انرژی جوامع را مصرف می کند و به همین نسبت نیز در آلودگی های زیست محیطی سهیم است. با توجه به اهداف معماری پایدار، با شناخت آثار مخرب رشد صنعت، می توان در هدایت پیشرفت های این عرصه و انطباق آنها با ظرفیت های طبیعی تلاش کرد. در این میان نقش معماران انکارناپذیر است. توسعه فضایی با استفاده از بلند مرتبه سازی از جمله راهکارهایی است که به سبب افزایش جمعیت توسعه یافته است که اگر به معیارهای اصولی بلندمرتبه سازی توجه نشود باعث بروز مشکلات عدیده ای خواهد شد. از آنجا که تهدیداتی که ساختمان های بلندمرتبه با خود به همراه دارند علاوه بر حوزه انرژی، در حوزه کاربران نیز به چشم می خورد و مسایلی مانند کیفیت فضایی و امنیت را تحت الشعاع خود قرار می دهد؛ لذا لازم است تا اهداف پایداری در این حوزه مورد توجه قرار گرفته و به منظور تحقق این اهداف باید نیاز کاربران نیز مورد توجه واقع شود و از علوم رفتاری و دانش روانشناسی محیطی استفاده شود. ما برای دستیابی به این مهم به روش مطالعه کتابخانه ای، از منابع بارز داخلی و خارجی استفاده نموده و به تبیین اصول طراحی مجتمع های مسکونی با رویکرد معماری پایدار پرداخته ایم.

Keywords:

معماری پایدار , ساخت وساز پایدار , ملاحظات زیست محیطی , فناوری ساختمان , شیوه های نوین