لزوم بهره گیری از مفاهیم شهری معماری سنتی ایران در طراحی معماری معاصر (نمونه موردی اعتدال و تناسب در معماری مسجد جامع قزوین)

تعقل درباره طبیعت و رمزگشایی از ان همواره ار برتری های انسان در برابر سایر موجودات بوده و تجلی گاه شعور و سازندگی اوست آنچه در تناسبات معماری اسلامی مطرح است نقش ظاهری و مادی و بیرونی بنا نیست بلکه قوانین و اصول و نظم و انتظامات باطنی و درونی آنها مد نظر می باشد نوعی نظم و انتظام که متجلی از نظم و قانون و تناسبات نظام هستی است و با رعایت این تناسبات سعی بر به کار گیری آنها هم در راستای اهداف زیبایی شناسانه مانند تناسبات نیکو در بنا و اندام ساختمان و هم مفهوم ورای شکل ظاهری دارد مفاهیمی مانند اعتدال که جلوه آن در بناهای دوره اسلامی همانند نظام قانونمند طبیعت همواره مورد توجه معماران اسلامی قرار گرفه است در این مقاله تلاش بر این است با روش تحقیق توصیفی و تحلیلی و با برداشت های میدانی و استفاده از بررسی های صورت گرفته به صورت اسنادی ابتدا به بررسی مفاهیم تناسبات طبیعی بپردایم و پس از آن جلوه این تناسبات مقدس را در قالب مفهوم اعتدال در معماری اسلامی مسجد جامع قزوین بررسی کنیم هدف از این پژوهش بررسی حکمت این تناسبات و نمود به کار گیری انها در بناهای اسلامی است تا این مفاهیم فراموش شده در معماری معاصر ایران برای دست یابی به اهداف زیبایی شناسانه ، مفهومی و پایدار، باز هم مورد استفاده طراحان قرار گیرند نتایج پژوهش نشان دهنده این است که تناسبات در معماری اسلامی و معماری کهن ایرانی برگرفته از طیعت و ابزاری برای انتظام بنا بوده است و استفاده از آن از دامنه ابعاد کلی بنا تا تزئینات متفاوت است در حقیقت معماری کهن ایرانی جلوه گاه هندسی کردن مقدس زیبایی های الهی و مفاهیم الهی همچون اعتدال است که خود وابسته به عواملی دیگر مانند تقارن، ریتم، مردم داری و ... است.

Keywords:

هندسه مقدس , تناسبات طلایی , اعتدال , مسجد جامع قزوین , معماری اسلامی