تحلیل میزان آمادگی ارتباطی - سرمایه اجتماعی خانوارهای شهر قیر و کازرین در برابر خطر زلزله

بحران یک اتفاق غیر قابل اجتناب می باشد که نیاز به توجه و برنامه ریزی در سطح جهانی دارد با هدف مقابله پیشگیری و کاهش اثرات بلایای طبیعی علاوه بر استاندارد سازی در ساخت و ساز ساختمان ها به ویژه مناطق مسکونی نیاز و توجه به مقوله آمادگی جوامع در برابر بحران الزامی می باشد به طوریکه این امر یکی از ارکان اساسی در زمینه کاهش خسارات جانی و مالی ناشی از بحران به حساب می آید در پژوهش حاضر زلزله به عنوان بحران مدنظر قرار داده شده است در این پژوهش دو فرضیه ارائه گردید: 1- میزان آمادگی ارتباطی - سرمایه اجتماعی خانوارها در سطح پایینی قرار دارد 2- بین آمادگی ارتباطی - سرمایه اجتماعی و وضعیت اقتصادی - اجتماعی رابطه وجود دارد جهت آزمون فرضیه ها میزان آمادگی ارتباطی - سرمایه اجتماعی از طریق روش شاخص سازی تکنیک های AHP و SAW در قالب چهار شاخص به صورت عملیاتی تعریف شد جمعیت نمونه با بهره گیر ی از فرمول کوکران 350 خانوار شهر قیر و کازرین مشخص گردید. روش نمونه گیری خوشه ای و تصادفی بوده است و داده های پژوهش از طریق پرسشنامه جمع آوری شدند از آمار توصیفی و روش همبستگی پیرسون جهت تحلیل داده ها بهره برداری گردید نتایج نشان داد که میزان آمادگی ارتباطی - سرمایه اجتماعی در سطح پایینی قرار دارد و این بعد و مولفه هایش با متغیر های دموگرافیک (شغل، تحصیلات، سن و درامد) دارای ارتباط معنادار نمی باشد.

Keywords:

شهر قیر و کازرین , زلزله , آمادگی ارتباطی , وضعیت اجتماعی