استفاده از روش فرایبرگر در تعیین مقدار و جهت انتقال رسوبات تپههای ماسهای جنوب سمنان

منطقه جنوب سمنان یکی از مناطق بیابانی است که تحت تاثیر فرسایش بادی و طوفانهای گرد و خاک قرار دارد. این منطقه در جنوب رشته کوه البرز و حاشیه شمالی دشت کویر قرار دارد. رژیم باد، فراوانی، جهت و سرعت باد میتواند از عوامل موثر در شکلگیری تپههای ماسهای باشد. در این تحقیق دادههای بادسنجی ایستگاه سینوپتیک سمنان طی یک دوره آماری 22 ساله 1333 1332 به روش فرایبرگر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یکی از بهترین روشها برای تعیین توان فرسایندگی باد، استفاده از گلباد و گلماسه است. نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل گلباد نشان داد که عمده بادهای غالب منطقه از سمت شمال غرب میوزد و درصد فراوانی حالات باد آرام )کمتر از یک نات ، حدود 22 درصد است. نتایج حاصل از محاسبه و ترسیم گلماسه نیز که بر اساس سرعت آستانه فرسایش بادی 12 نات صورت گرفت، نشان داد که بردار برآیند حمل ماسه از شمالغرب به سمت جنوب شرق بود. مقدار شاخص همگنی برای این منطقه 0/494 است که منجر به تشکیل تپههای بارخانوئید میشودمقدار پتانسیل حمل ماسه در منطقه سمنان120/2 واحد برداری بود که بر پایه طبقهبندی فرایبرگر و دین 1333 از نظر قدرت فرسایشی در کلاس متوسط قرار گرفت و دبی حمل ماسه بر اساس معادله لتو لتو 1331 برابر9/11کیلوگرم برمتردرسال بدست آمد

Keywords:

روش فرایبرگر , رژیم باد , گلباد , گلماسه , سمنان