توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی شهر ازنا)

درآمدهای نفتی،کاهش منابع آب وزمین های کشاورزی ومحدودیت های ساختاری نیز مواجه است. در این میان توجه به زمین به عنوانیک منبع اصلی وتجدید ناپذیر در توسعه پایدار شهری امری ضروری است.چرا که زمین شهری جزو منابع اصلی توسعه پایدار شهر تلقیمی گردد،ودسترس عادلانه واستفاده بهینه از آن یکی از مولفه های توسعه پایدار می باشد.در توسعه کالبدی شهرازنا استفاده بهینهاراضی شهری نشده است وشهر به شکل افقی رشد کرده،این در شرایطی است که زمین های تحت سیطره ساخت وسازهای جدید ازاراضی مرغوب کشاورزی می باشند.بنابراین اگر اصول توسعه پایدار،وتوجه به نسل آتی وذخیره زمین برای آنان را مدنظر داشته باشیم،واز طرفی زمین را به عنوان یک منبعتجدید ناپذیر تلقی کنیم متوجه خواهیم شد که توسعه شهردر زمینهای کشاورزی درست نبوده است.برهمین مبنا نوشته حاضر بهبررسی نظری مفهوم توسعه پایدار شهری از منظرهای زیست محیطی واقتصادی-اجتماعی می پردازد وبا تاکید بر زمین به عنوان عنصراصلی راهبرد توسعه پایدارشهری،پایداری وناپایداری را مورد بررسی قرار داده ودر نهایت هرگونه تمهیدات پایداری شهری را در گرواستفاده صحیح از منبع زمین می داند. درشاخص های فیزیکی توسعه شهر قابلیت اراضی مقوله بسیار مهمی بحساب می آید،در این بارهمعولا اراضی درجه یک،دو وسه برای کشاورزی مناسب هستند.لذل هرگونه ساخت وساز منجر به ناپایداری وتخریب این اراضی می شود.(معمولا اراضی درجه 4 به بالا برای ساخت وساز شهر انتخابمی شوند) واین در حالی است که شهر ازنا در نزدیکی بهترین اراضی کشاورزی واقع گردیده است.

Keywords:

اراضی , کشاورزی , توسعه , پایداری و ازنا