تدوین، توسعه ساختار فیزیکی پایگاه داده مکانی در مدیریت حمل و نقل شهری پایدارنمونه موردی شهر جدید پردیس

شهرها در طول دوران های مختلف در حال توسعه و گسترش فیزیکی می باشند. گسترش های فیزیکی و افزایش مساحت شهرها سبب افزایش مشکلات شهرنشینی مخصوصا مشکلات مربوط به حمل و نقل شهری در سطح کلان شده است. بطوری که ساکنان شهرها رابویژه درشهرهای با الگوی شعاعی و هسته ای، با مشکل روبرو کرده است. این مسئله سبب افزایش زمان و مسافت سفر بین مرکز شهربا حاشیه شهر گردیده است. گسترش و توسعه فیزیکی شهرها مشکلاتی از قبیل افزایش تعداد سفر، هزینه حمل و نقل، میزان سوخت، آلودگی هوا، صرف زمان، ترافیک و... شده است. دولتمردان برای ساماندهی و مدیریت شهرها ورفع این مشکلات راه کارهایی از قبیلسیستم هوشمند، افزایش هزینه محدوده های ترافیکی، توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی و ... نموده اند. اما این ابزارها به خودی خودنمی توانند در فرایندهای تصمیم گیری و مدیریت شهری پایدار کمک نمایند، بلکه یکپارچه سازی و ایجاد یک مدل پایگاه داده مکانی با توجه نمودن به ویژگی های شهری و منطقه ای می تواند شرایط تصمیم گیری و مدیریت در سطح کلان را فراهم نمایند. بنابراینتدوین یک ساختار فیزیکی یکپارچه که در آن اصول پایداری نیز بطور کامل رعایت شده باشد، می تواند ما را در تحقق ساماندهی ودستیابی به مدیریت حمل و نقل شهری سوق دهند. هدف این تحقیق تدوین و طراحی یک پایگاه داده مکانی به منظور یکپارچه سازی اطلاعات حمل و نقل شهری در جهت مدیریت شهری پایدار می باشد. در این تحقیق با روش کتابخانه ای و تحلیلی، توصیفی به جمعآوری متدها و مراحل طراحی پایگاه داده مکانی مرتبط با سیستم های حمل و نقل شهری پرداخته شده است. بنابراین نتایج حاصله از این تحقیق بیان می نماید که در صورتی که یک پایگاه داده مکانی یکپارچه طراحی گردد؛ می تواند ما را در تبیین تصمیم گیری و مدیریت کلان و همچنین به عنوان یک ابزار و قابلیت برای شهرنشینان از قبیل امکان مسیریابی و تجزیه و تحلیل از قبیل نزدیکترین ناوگان حمل و نقل، مشابه سازی وضعیت حمل و نقل و .... را فراهم نماید

Keywords:

مدیریت شهری , حمل و نقل شهری , پایگاه داده مکانی , اطلاعات مکانی , شهر جدید پردیس , توسعه پایدار