بررسی و مطالعه ی عملکرد دیسپرسنت ها بر محیط زیست دریایی جزیره ی خارک

یکی از روش های مقابله با آلودگی دریا و جلوگیری از آلوده شدن محیط زیست دریایی، استفاده از مواد شیمیایی دیسپرسنت یا مواد زایل کننده نفتی 3 است. اساس ترکیبات شیمیایی مواد دیسپرسنت به گونه ای است که باعث افزایش پراکندگی به صورت طبیعی به همراه کاهش کشش سطحی بین مولکول های آب و نفت خواهد شد. از این مواد برای پراکندگی و از بین بردن لکه های نفتی به خصوص هنگامی که به کارگیری تجهیزات مقابله با آلودگی فراهم نبوده و یا آلودگی با سرعت به ساحل نزدیک می شود، مورد استفاده قرار می گیرد. هدف اصلی استفاده از مواد دیسپرسنت به حداقل رساندن میزان خسارت ناشی از شناور بودن مواد نفتی روی سطح آب است. استفاده از دیسپرسنت ها در مورد اکثر نفت های خام تقریبا موفق نشان داده شده است، بشرط اینکه قبل از آنکه نفت هوازده شود، دیسپرسنت شروع به کار کند. کاربرد دیسپرسنت ها بستگی به انرژی موج، نوع دیسپرسنت و همچنین میزان سرعت تصفیه دیسپرسنت دارد. در این مقاله به بررسی و مطالعه ی میدانی استفاده از دیسپرسنت ها در رفع و کاهش آلاینده های نفتی جزیره خارگ پرداخته شده است و هدف از انجام این تحقیق رسیدن به بهینه ترین میزان دیسپرسنت مورد استفاده برای رفع آلودگی است. علاوه بر این به بررسی اثرات مثبت و منفی آن بر اکوسیستم دریایی پرداخته شده است. دیسپرسنت ها در صورت شناوری و گسترش روی سطح آب امکان صدمه رساندن به محیط زیست دریایی و تأسیسات ساحلی را نخواهند داشت. لیکن به هرحال به کارگیری و استفاده از مواد دیسپرسنت نیز محدودیت خاص خود را داشته و باید کاملاً در کنترل باشد . بکارگیری این ماده شیمیایی با توجه به تائید مقررات و قوانین زیست محیطی است