مقایسه روش طراحی روسازی آشتو با آییننامه روسازی ایران نشریه 234

مقررات و آیین نامههای بین المللی درخصوصطراحی، اجرا، کنترل کیفیت و نگهداری روسازی راه متنوع و گوناگون است. شماری از آنها برای کلیه مراحل فوق و برخی نیز برای یکیا چند مرحله، مشخصات و معیارهای فنی لازم را تدوین مینماید که یکی از معتبرترین و جامعترین آنها در دنیا آیین نامه آشتو 1993 میباشد. در ایران استفاده از مقررات، معیارها و ضوابط فنی در طرح و اجرای روسازی راه از حدود 60 سال پیشآغاز شده استو درحال حاضرآییننامه روسازی آسفالتی راههای ایران نشریه 234 (تجدید نظر اول) به عنوان معیار طراحی مورد استفاده قرار میگیرد. این مقاله به مقایسه نتایج حاصل از طراحی به کمک ایندو روش پرداخته است. با توجه به اهمیت حجم ترافیک و مقاومت بستر روسازی و نوع راه در طراحی روسازی، تغییرات حاصل از این پارامترها در نتایج طراحی از این دو روشبا هم مقایسه شدهاند. تحلیل نتایج نشان میدهد که با تغییر مقاومتخاکبستر و همچنین میزان تردد ترافیکدر کل دوره طراحی، تفاوتهایی میان نتایج حاصل از این دو روش وجود دارد. ضخامت لایه آسفالتی در روش طراحی نشریه 234 به مراتب کمتر از روش آشتو 1993 و ضخامت کل روسازی بیشتر بوده است. در نتیجه در چنین شرایطی تجربه طراحی، مسایل اجرایی و ملاحظات اقتصادی عوامل مهمی هستند که می توانند منجر به ارائه یکطرح مناسببرایروسازیشود

Keywords:

طراحی روسازی , نشریه 234 , آیین نامه آشتو , ضخامتآسفالت