بررسی رابطه سبکهای اتخاذ تصمیمات استراتژیک با توانمندسازی روانشناختی کارکنان در استانداری کرماان

تصمیمات استراتژیک تأثیر بسیار گسترده و مهمی بر افراد و گروه های داخل و خارج سازمان داشته و نتایج آنها تا مدتها بر عملکرد سازمان مشهود خواهد بود. توانمندسازی نیز یکی از نویدبخش ترین مفاهیم دنیای کسب و کار می باشد که اکنون به موضوع روز بدل گشته است. شواهد حاکی از این است که کارکنان توانا نسبت به کارکنان ناتوان تولیدات و خدمات کیفی تری را ارائه می دهند، لذا در این تحقیق به بررسی رابطه سبکهای اتخاذ تصمیمات استراتژیک توسط مدیران با توانمندسازی روانشناختی کارکنان در استانداری کرمان پرداخته می شود. جامعه آماری تحقیق شامل 51 نفر مدیر و 603 نفر از کارکنان حوزه های چهارگانه ستاد استانداری کرمان است که حجم نمونه به ترتیب 51 و 242 نفر انتخاب شد. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی، همبستگی است و جهت جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد استفاده شد، پایایی پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی (اسپریتزرومیشرا) از روش ضریب آلفای کرونباخ 0/90 و پرسشنامه سبک تصمیم گیری شخصی (مقیمی و رمضان) 0/79 بدست آمد. نتایج تحلیل آماری با استفاده از آزمونهای کندال و اسپیرمن نشان داد که بین اتخاذد تصمیمات استراتژیک به سبک دستوری توسط مدیران با توانمندسازی روانشناختی کارکنان رابطه معنی دار و معکوس و بین اتخاذ تصمیمات استراتژیک به سبک ادراکی توسط مدیران با توانمندسازی روانشناختی کارکنان رابطه معنی دار و مستقیم وجود دارد.

Keywords:

توانمندسازی , توانمندسازی روانشناختی , تصمیمات استراتژیک , سبکهای تصمیم گیری