بررسی سوء رفتار پژوهشی در تحقیقات شاخه حسابداری

گسترش بداخلاقی علمی و پژوهشی و استفاده ابزاری از علوم و نوآوری های علمی، جامعه علمی و دانشگاهی را به چالش کشیده است. تا زمانی که جهت و اصل موضوع علم اصلاح نشود و اخلاق و معنویت جزء اصول قرار نگیرد، این مشکل لاینحل باقی خواهد ماند (محمودی، 1386). بحث «اخلاق مداری در پژوهش» از موضوعات مهمی است که در سالهای اخیر مدنظر پژوهشگران بسیاری قرار گرفته است. شروع مقدس و فرهنگ جامعه اسلامی ما بر رعایت موازین اخلاقی از جمله: احترام به استقلال و اختیار انسان، حفظ کرامت، حقوق و رفاه وی، احتراز از تحمیل زیان های احتمالی بر افراد مورد تحقیق، برخورد صادقانه با آزمودنی، تعهد پژوهشگران نسبت به رازداری در قبال اطلاعاتی که در بدو و یا در حین تحقیق، برخورد صادقانه با آزمودنی، تعهد پژوهشگران نسبت به رازداری در قبال اطلاعاتی که در بدو و یا در حین تحقیق در مورد ازمودنی کسب می نمایند، صحه می گذارد و بزرگان دینی در روایات خود بر رعایت آن تأکید کرده اند. امام علی (ع) از کارگزاران و کارکنان نظام اداری خود می خواست که کار و مسئولیت را امانت بدانند و در مناسبات و روابط خود امانتداری نمایند. همچنین ایشان می فرمایند: علم جدید به واسطه تجربه ها به دست می آید و بهره گیری از تجارب دیگران را امری لازم دانسته و عامل موفقیت و انخاب درست، درنظر گرفته است. استاد مطهری بیان می کند کارهای اخلاقی، افعالی هستند که فراتر از نفع طلبی شخصی و من حیوانی (غریزی) است. بعضی از آنها از مقوله محبت، بعضی از مقوله زیبایی، بعضی از مقوله و جدانیت، بعضی از مقوله هوشیاری منفعت طلبانه و بعضی نیز از مقوله پرستش اند. وی همچنین بیان می کند پژوهش، تحقیق و توسعه علمی نیز عاملی برای بهبود بخشیدن به کیفیت زندگی انسان، محصولات، منافع، عوامل توحید و ... است (مطهری، 1389).