مروری بر اثرات باقی مانده سموم کشاورزی بر سلامت محیط زیست و انسان

با توجه به افرایش روز افزون جمعیت و نیاز بشر به غذا و تلاش برای حفظ محصولات کشاورزی در جهان بوسیله سموم و آفت کشها، امروزه مشکلاتی مانند مقاومت آفات به بعضی از سموم ، آلودگی گسترده محیط زیست به مواد شیمیایی پایدار ، آلودگی آب و منابع تغذیه ای دام ها ، نابود کردن دشمنان طبیعی آفات و انتقال باقی مانده های سموم به مصرف کننده نهایی که غالباً انسان است را پدید آمده است. به طور کلی ترکیبات شیمیایی که در کشاورزی علیه آفات به کار می روند ، بر اندام های گیاهی ، خاک ، آب و هوا و مواد غذایی ، پس مانده ای به جای می گذارند که اگر میزان آن از مقدار مجاز و غیر قابل اغماض تجاوز کند خطرات مهمی برای سلامت انسان و دام به دنبال خواهد داشت. سموم دفع آفات علاوه بر آلودگی محیط زیست و کاهش تنوع زیستی ، باقی مانده آنها در محصولات کشاورزی باعث ایجاد بسیاری از بیماری ها و حتی بعضی از سرطان ها می شوند . اگر چه سموم هنوز جایگاه مهمی در کنترل آفات دارند ولی اگر بتوان بدون کاهش محصول میزان سم را کاهش داد بسیار مطلوب خواهد بود . در دنیا تلاش ها در جهت کاهش مصرف سموم شیمیایی است ، سازندگان این سموم سعی بر تولید سموم با دز مصرفی پایین با تاثیر بیشتر دارند . IPM یا مدیریت کنترل تلفیقی تجسم نیل به افزایش قابل ملاحظه عملکرد از طریق مصرف حداقل سموم را امکان پذیر می سازد . اصل اساسی IPM نسبتاً ساده بوده و آن عبارت از جلوگیری یا به تاخیر انداختن مقابله با سازگاری آفات با عملیات کنترل از طریق متنوع ساختن این عملیات است. می توان راهکارهای زیر را برای به حداقل رساندن خطرات ناشی از سموم به کار برد : استفاده از روش های مبارزه تلفیقی، آموزش و آگاهی دادن کشاورزان و مصرف کنندگان به خطرات سموم، رعایت دوره کارنس توسط تولیدکنندگان بخش کشاورزی ، استفاده از سموم مجاز و کم خطر با دز مصرفی پایین، اعمال نظارت دقیق بر نحوه استفاده صحیح ازسموم ، سنجش میزان باقی مانده سموم محصولات کشاورزی به طور مستمر قبل از ورود به بازار مصرف ، تولید محصولات کشاورزی ارگانیک ، استفاده از ارقام مقاوم به بیماری ها و آفات ، استفاده از متابولیت های ثانویه گیاهی جهت جایگزینی آفت کش های سنتزی.

Keywords:

سموم کشاورزی , سلامت محیط زیست و انسان , ارگانیک