مکان یابی فضای سبز شهری، جهت ارتقاء سطوح اجتماعی، کالبدی و اکولوژی انسان و محیط با استفاده از روشهای تحلیل عاملی و تاکسونومی(مطالعه موردی شهر گرگان)

امروزه آلودگی های صنعتی اثرات مخرب زیادی بر محیط زیست شهری و زندگی ساکنان آن وارد کرده است. بهمنظور تعدیل اثرات مخرب این آسیب های زیست محیطی، موثرترین و در عین حال ساده ترین راه، توسعه فضایسبز می باشد. فضای سبز شهری یکی از مهمترین نیازهایی است که زندگی شهری امروزی به آن احتیاج دارد ودر هر برنامه ریزی و طراحی برای شهرها باید بیشترین توجه را به این مقوله معطوف کرد. از طرفی از آنجاییکه این کاربری نقش بسزایی در ساخت و کالبد شهر، عملکردهای اکولوژیکی، اجتماعی و روانی برعهده دارد، بهعنوان یکی از اساسی ترین کاربریهای شهری شناخته شده است. بنابراین در صورتی که در هر مکان شهریاین کاربری با کمبود یا توزیع و پراکندگی نامناسب همراه باشد، شهر با مشکلات و معضلاتی در سه بعد کالبد،اکولوژیک و اجتماعی روبه رو خواهد بود. انتخاب مکان مناسب برای پارکها و فضاهای سبز شهری، که در تداومکیفیت زندگی مردم نقش دارند، یک فرآیند پیچیده است که نه تنها نیازمند توانایی های تکنیکی فراوانی است،بلکه نیازهای فضایی کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، محیطی و سیاسی را نیز می طلبد. چنین پیچیدگی هاییناگزیر استفاده از روش های آنالیز تصمیم گیری چند معیاره همچون مدل تحلیل عاملی و تاکسونومی است.یافته های تحقیق نشان می دهد، نسبت فضای سبز موجود در سطح نواحی و محلات موجود شهر نامتناسب بودهو در مقایسه با مساحت موردنیاز کمبود سطحی در حدود 1000000 متر مربع وجود دارد. همچنین سرانه ی استاندارد این نوع کاربری به ازای هر شهروند معادل 4/8 متر مربع بوده که با سرانه وضع موجود اختلاف اساسی دارد. پژوهش حاضر به منظور تعیین مکان مناسب برای توسعهی فضاهای سبز شهری انجام گرفته، از نوع کاربردی بوده و روش انجام آن توصیفی تحلیلی است.

Keywords:

فضای سبز شهری , شهر گرگان , مکانیابی , تحلیل عاملی , تاکسونومی