تحلیل رابطه بین سبک تصمیم گیری و سطح توسعه اخلاقی مدیران ورزشی مورد مطالعه سازمان ها و باشگاه های ورزشی استان اصفهان

یکی ازمهم ترین وظایف مدیران تصمیم گیری است که با توجه به پیشرفت و اثرات جهانی شدن، روز به روز بر پیچیدگی و اهمیت آن افزوده می شود. بنابراین با درک علت اینکه چرا مدیران در شرایط یکسان، تصمیمات متفاوت را اخذ می نمایند، می توان سازمان ها را در دست یابی به موفقیت و پیشرفت یاری نمود. یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار بر تصمیم گیری مدیران، سبک تصمیم گیری آنان است. اما در مورد مسائلی که در برگیرنده موضوعات اخلاقی نیز هستند، بررسی تصمیم گیری به تنهایی کافی نیست و آگاهی از چگونگی استدلال اخلاقی مدیران و کارشناسان نیز امری ضروری است. هدف این پژوهش تحلیل رابطه بین سبک های تصمیم گیری و سطح توسعه اخلاقی مدیران ورزشی است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها، توصیفی- همبستگی می باشد. جامعهی آماری این پژوهش را مدیران سازمان ها وباشگاه های ورزشی استان اصفهان در سال 1391 بودند. نمونه آماری 103 نفر به صورت تصادفی طبقه بندی انتخاب شدند. از دو پرسشنامه استاندار سبک تصمیم گیری رو و آزمون معین رست استفاده شد. از آمار استنباطی( آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون، آزمون t ) برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین سبک های تصمیم گیری ادراکی و تحلیلی و سطح توسعه اخلاقی رابطه مستقیم وجود دارد (فرضیه 1 و 2) و میان سبک تصمیم گیری دستوری و سطح توسعه اخلاقی رابطه معکوس وجود دارد (فرضیه 4) و همچنین بین سبک تصمیم گیری رفتاری و سطح توسعه اخلاقی رابطه معناداری وجود ندارد (فرضیه 3).

Keywords:

تصمیم گیری , سبک تصمیم گیری , توسعه اخلاقی , استدلال اخلاقی