تبیین روابط بین مولفه های رهبری تحول آفرین و عملکرد مدیران

رهبری تحول آفرین یکی از پارادایم های رهبری در روانشناسی سازمانی است که مورد تحقیق گسترده ای قرار گرفته است. رهبری تحول آفرین، رضایت زیردستان و اعتماد آنان به رهبری و به علاوه تعهد عاطفی آنان را افزایش می دهد. رهبرانی که رفتارهای تحول آفرین را از خود نشان می دهند مجموعه ای از نتایج مثبت را در سازمان ایجاد می کنند. از سویی، عملکرد سازمانی برجسته از طریق تلاش های کارکنان معمولی حاصل نمی شود. یکی از دلایل موفقیت سازمان های موفق این است که آنها کارکنانی دارند که فراتر از وظایف رسمی خود تلاش می نمایند؛ یعنی آنها کارکنانی دارندکه رفتارهای شهروندی سازمانی را از خود بروز می دهند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین رهبری تحول آفرین و عملکرد مدیران صورت گرفته است. در این راستا داده های مورد نیاز برای تحلیل این ادعا با استفاده از پرسشنامه های رهبری تحول آفرین و عملکرد مدیران از جامعه آماری پژوهش سازمان آموزش و پرورش استان گیلان جمع آوری گردید. برای مشخص شدن نرمال بودن توزیع جامعه از آزمون کلموگروف-اسمیرنوف و برای اثبات فرضیه های پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است و نتایج تحلیل اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون حاکی از این است که رابطه بین سبک رهبری تحول آفرین و عملکرد مدیران از لحاظ آماری معنادار نیست. و از میان متغیرهای مستقل پژوهش، متغیرهای نفوذ آرمانی، ترغیب ذهنی، ملاحظات فردی و با عملکرد مدیران رابطه معنادار داشته است و تنها انگیزش الهام بخش با عملکرد مدیران رابطه نداشته است و همچنین از میان مؤلفه های رهبری تحول آفرین، اولویت متغیر ترغیب ذهنی در عملکرد مدیران بیشتر است

Keywords:

رهبری تحول آفرین , عملکرد مدیران , سبک رهبری