حق داشتن وکیل در حقوق بشر و حقوق موضوعه ایران

همه انسان ها ممکن است به علت مختلف در معرض اتهام قرار گیرند .این کلیت در سراسر جهان امکان تحقق دارد. بشر از ابتدایحیات تا کنون در معرض چالش مزبور بوده و از وقتی که دادرسی و قضاوت شکل گرفته تا کنون همواره دغدغه انسان این بوده کهاگر در معرض اتهام قرار گرفت امکان دفاع از خود را داشته باشد. جامعه جهانی با فکر گسترش و بسط حقوق و آزادی های افرادگام های موثری بر داشت و در سال های 1948 و 1968 با تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین المللی حقوق مدنی وسیاسی صراحتا حق داشتن وکیل مدافع در مراحل مختلف دادرسی را به عنوان یکی از تضمینات اساسی ناظر به حق دفاع متهم دراسناد مذکور پیش بینی کرد و دولت های عضو موظف به رعایت و انطباق قوانین خود با این اصول شدند.در حقوق موضوعه ایرانداشتن وکیل از حقوق واجب و اجباری متهم می باشد و هیچ متهمی بدون بهره گیری از دفاعیات وکیل مدافع خود مجازات نخواهدگردید شرکت وکیل مدافع در جرائم مستوجب قصاص نفس اعدام-رجم- حبس ابد اجباری و درسایرموارد اختیاری است. طبق اصل35 ق.ا حق داشتن وکیل مطرح گردید که اگر متهم توانایی انتخاب وکیل نداشته باشد برای او امکانات تعیین وکیل فراهم گردد.درماده 185 نیز حق مدنی وکیل برای طرفین دعوی مورد توجه و در ماده 186 همان قانون به متهم حق داده که از دادگاه تقاضا کندوکیل برای وی تعیین نماید و اگر دادگاه تشخیصداد که متهم توانایی انتخاب وکیل ندارد برای او وکیل تعیین و حق الزحمه درصورت مطالبه از بودجه دادگستری پرداخت خواهد شد.