بازار تجلی پایداری فرهنگی در معماری سنتی ایرانی مطالعه موردی: راسته قنادهای بازاراصفهان

تجارب جهانی نمایانگر این است که فضاهای عمومی شهری می توانند محملی برای بروز ارزش های فرهنگی و بستری مناسب برای تعاملات و توسعه اجتماعی و عرصه ای برای هویت سازی و هویت پذیری شهروندان و توسعه پایدار انسانی به شمار آیند، که می بایست در ابعاد کالبدی مورد ارزیابی قرار گیرند.این فضاها به دلیل امکان دهی به مناس بات فرهنگی واجتماعی ومراودات شهروندی می توانندعرصه تعاملاتی باشند که شهروندان را در جوارهم قرار می دهد. بازار یکی از وجوه معماری اسلامی از جمله شهرهای سنتی ایران است که نه تنها به عنوان یک مرکز تجاری ، بلکه محل تمرکز حیات جمعی ، برگزاری فعالیت های اجتماعی ، فرهنگی وسیاسی نیز بوده است وانعکاس شرایط جغرافیایی متعدد درساختاری واحدمی باشد. این بنیاد اجتماعی معانی عمیقی چون تنوع در عین وحدت و وحدت در عین تنوع را به دن بال داشته ، چراکه در بافت این بازارها نوعی هم نوایی وهم سویی در تمام ارکان قابل رویت است؛ حال سوال اصلی این است که چگونه می توان امروزه پایداری فرهنگی رادر بازار دید و آن را جستجو کرد؟ آیا این پایداری توانسته مثل قدیم هویت خود را حفظ کند یا جای آن راعناصر دیگری گرفته اند؟ آیا کاربری های جدید در بازار به پایداری اجتماعی و فرهنگی آن لطمه نزده است؟ این پژوهش با هدف تبیین الگوهای پایداری در بازار و ارت باط آن با فرهنگ با استفاده از روش تحلیلی – توصیفی و از نوع مطالعات میدانی و کتابخانه ای از طریق مشاهده و کروکی و نقشه به عنوان رویکرد پژوهش پرداخته است. ابتدا ادبیات موضوع مطرح و سپس به بررسی فعالیت های فرهنگی،کالبدی اجتماعی در راسته قنادهای بازار اصفهان پرداخته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش به ارائه الگوهای موثر برای پایداری فرهنگی واجتماعی در بازارها ومشخص کردن تغییروتحولات صورت گرفته درکالبد فضای بازار و تاثیر آن بر روابط فرهنگی و اجتماعی می پردازد

Keywords:

بازار , فرهنگ , پایداری فرهنگی , الگوهای پایداری , کالبداجتماعی