استفادها زارزشهای معماری بومی درجهت نیل به معماری پایدار

آشفتگی کالبد معماری و به تبع آن عدم تامین نیاز های گرمایشی و سرمایشی ریشه در بی توجهی به اقلیم دارد. در تاسیسات مدرن نیز همسو با سایر پیشرفت های معماری تغییراتی بنیادین ایجاد شده که مهمترین آنها به فراموشی سپردن الگوهای معماری سنتی منطبق بر اقلیم می باشد، واین درحالی است که امروزه بحران انرژی و ضرورت بهینه سازی مصرف آن، لزوم نگرش نوین به شیوه ساخت و ساز را به یکی از ارکان اصلی برنامه ریزی و طراحی کشور تبدیل نموده است. فضاهای مسکونی از جمله بناهای با استفاده مستمر می باشند که اعمال طراحی اقلیمی را در بطن خود می طلبند. در این میان راهکارهای بسیاری توسط معماری پایدار برای حل بحرانهای معاصر ارائه شده است؛ گفتنی است که پایداری درمعماری طبق اصول از پیش تعیین شده اتفاق نمی افتد بلکه فرآیندی پویا و همه جان به را داراست. لذا جهت تحقق کامل این موضوع وپرداختن به ویژگیهای معماری بومی ازاین جهت که برخی روابط اجتماعی و اقتصادی با محیط طبیعی و نمادهای فرهنگی به طور ماهرانه انعکاس می یابد، امری است لازم و ضروری، با این وجود تحلیل ارزشها و الگوهای طراحی پایدارمربوطه می تواند منبع الهام ساخت و سازهای نوین مسکونی معاصر گردد.ب نابراین جهت تحقق کامل پایداری و پرداختن به ویژگیهای معماری بومی غیرقابل اجتناب به نظر میرسد. معماری بومی در ایران نه تنها پاسخگوی نیازهای انسان بوده، بلکه فراتر از آن و در جهت رشد و تعالی آن نیز عمل می نموده است. فلذا درک اصول معماری بومی در این راستا بسیار با ارزش است. و در پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و رویکرد توصیفی، به درک اهمیت معماری بومیو نقش آن در جهت تحقق معماری پایدار پرداخته می شود

Keywords:

معماری بومی , معماری پایدار , انرژی , ارزشهای معماری