اندیشه حکمی دربهرهگیری از نور خورشید با رویکرد اقلیمی در معماری مساجد ایران نمونه موردی مسجد امام اصفهان

نور با ویژگی تغییر پذیری خویش در طول روز ودست نایافتنی بودن از جهت مکان آن در آسمان نسبت به کالبدبناها عاملی بسیار موثردرطراحی کالبد بناها با هدف نیل به آسایش اقلیمی چه در داخل و چه درفضای باز و محیط پیرامون بوده است .مسجد بعنوان بزرگترین و شکوهمندترین جلوه معماری مذهبی ایران از نوربه شیوه های گوناگون بهره گرفته است از نور برای تجلی حضور حق درمقام معنا گرفته تا جلوه آن در کالبد بنا بصورت عناصر اقلیمی و عناصر سایه انداز مانند ایوان که به معماری مساجد جلوه ای چهار ایوانی بخشیده است. در تحقیق پیشرو با توجه به کم توجهی به ابعاد اقلیمی عناصر اصلی طراحی مساجد با توجه به بعد پایداری انها، به بررسی ایوان و میزان تاثیر آن در آسایش اقلیمی فضای باز مسجد یا میانسرا پرداخته شده است.جهت نیل به هدف مذکور برایارزیابی ایوان در شرایط حاد اقلیمی در فصول تابستان و زمستان بهره گرفته شده که با استفاده از نرم افزار مدل سازی Envi-met به منظور ارزیابی اثر آن برآسایش فضای باز با شاخص PMV است. نتایج نشان میدهد که اندیشه حکمی در بکارگیری عناصر معماری سنتی ایران در تمامی ابعاد آن با آسایش اقلیمی نیز همگام بوده است و استفاده از ایوان در همه فصول در آسایش اقلیمی و کاهش دماو در نتیجه افزایش زمان و کیفیت حضور افراد در فضای باز مفید بوده و درصد محدوده نارضایتی حرارتی همچنین اثر آن در ارتباط نزدیک با فضای باز در ارتباط با آن است.

Keywords:

نور خورشید , سایه , آسایش فضای باز , شبیه سازی