بررسی نقش آموزشی موزه های تعاملی در شناخت آثار تاریخی خراسان

سال هاست که در اکثر نقاط دنیا موزه ها به عنوان یکی از مراکز آموزشی غیررسمی در کنار مدارس فعالیت می کنند تا با ارائه آثار به شناخت بیشتر بازدیدکنندگان کمک کنند .اما امروزه در کشورمان شاهد استقبال کم افراد به خصوص نسل جوان از موزه ها هستیم و پیامداین مسئله بی اطلاعی از هویت گذشته و بی توجهی به حفظ آن می شود. این مسئله سبب شد تا نگارنده به این موضوع بپردازد که موزههای سنتی امروز تا چه اندازه درجذب بازدیدکننده موفق بوده اند؟و آیا این موزه ها در آموزش و یادگیری تاریخ موار بوده اند؟ در این مقاله برای یافتن پاسخ ، پرسش نامه ای تهیه و یک جامعه آماری 100 نفره تنظیم گردید. نتیجه حاصل از بررسی ها بیانگر این است که موزه های امروز نیاز بازدیدکنندگان را برطرف نمی سازد.افراد رفتن به موزه ها را خسته کننده می دانند و بهه اعتقاد آنان موزه هاپاسخ پرسش های آنان را به درستی نمی دهند . برای حل این مساله طراحی موزه هایی با استفاده از تکنولوژی جدید واقعیت مجازی پیشنهاد می شود. واقعیت مجازی یک فناوری است که به کاربر امکان می دهد در محیط شبیه سازی شده توسط رایانه قرار گیرد . بحث واقعیت مجازی و آموزش موضوع جدیدی است که امروزه بسیار مورد توجه قرار گرفته است .دلایل زیادی وجود دارد برای باور این نکته که آموزش محیطی از طریق واقعیت مجازی برای کودکان نتایج مطلوبی را به دنبال دارد.در این موزه ها بازدیدکنندگان می توانند آثار تاریخی را از نزدیک مشاهده کنند با دانشمندان گذشته به گفت وگو بپردازند و پاسخ سوالات خود را از آنها بگیرند.آشنایی نسل آینده با تاریخ کشورشان سبب می شود تا در حفظ میراث خود کوشا باشند و از به یغما رفتن آن جلوگیری کنند.

Keywords:

موزه , آموزش , شناخت آاار تاریخی , مخاطب جوان و نوجوان , واقعیت مجازی