مرگ از دیدگاه نهج البلاغه

انسان همچون مسافری هست که روزی به این دنیا می اید و روزی را کوچ می کند ووالاترین انسان ها نزدخداوند نیز روزی بایدمرگ را بچشند ازویژگیهای مهم آن این است که ناگهان فرامی رسد و این خود مایه عبرت است هنگامی که احتضار انسان فرامی رسد ماموران الهی برای قبض روح حاضر میشود انکه اهل اخرت باشد راحت جان میدهد ولی دلبسته به دنیا سخت جان میدهد پس مرگ برای همه است یاداور آن تحمل مصیبت ها را اسان می کند ویاددرخاک خفتگان چراغ موعظه را دردل می افروزد اگرمرگ دریچه ی ورود به بهشت باشد بسی محبوب است ورود به اتش دوزخ باشد بسی ناپسند است اگرباعمل صالح اخرتش را ابادنکرده باشد ازمرگ می ترسد و جتی بامرگ گرفتارعذاب خواهد شد اما کسی که به رفتن خویش درجمع اهل بهشت اطمینان داشته باشد ازمرگ هراسی نخواهدداشت کسی باید ازمردن بترسد ک خیال کند بعدازمردن چیزی نیست درنگارش این تحقیق ازروش کتابخانه ای استفاده شده است درنتیجه مرگ جدی و غیرقابل گریز است بازگشتی به سوی خداست و پلی است میان زندگی دنیوی و رسیدن به بهشت یادوزخ غفلت ازمرگ تباهی افرین و به یاد مرگ بودن زمینه ساز تجهیز خویش برای پیمودن این مسیر است

Keywords:

حضرت علی علیه السلام , نهج البلاغه , مرگ , حیات وقیامت