بررسی تاثیر اقلیم گرم و خشک بر طراحی پایدار بنای ایرانی

با توجه به اینکه اقلیم نقش عمده ای در طراحی معماری و ایجاد معماری پایدار دارد و با توجه به بهران زیست محیطی و مصرف بی رویه انرژی های تجدید ناپذیر و موضوعاتی چون گرمایش عمومی کره ای زمین و رشد فزاینده ی گازهای گلخانهای در جو زمین ، بحث طراحی صحیح ساختمان ها بر اساس اقلیم موضوع روز بوده است.توسعه پایدار امروزه از بحث برانگیز ترین موضوعات معماری است و نظریات گوناگونی در این زمینه ارائه شده است. معماری پایدار را میتوان معماری دانست که نسبت به شرایط محیطی پاسخگوست و از قابلیتهای بستر خود استفاده بهینه می نماید یعنی کمترین صدمه را به محیط زیست وارد و علاوه بر این نسبت به تغییر شرایط انعطاف پذیر است. بکارگیری مصالح بومی و کاهش میزان مصرف انرژی با استفاده از روش های سنتی باعث پایداری محیط زیست و دوام بناها می شود. در این مقاله سعی بر آن داریم تا معماری بومی ایران را در اقلیم گرم و خشک در قالب نمونه موردی و راهکارهایی که در معماری بومی و سنتی جهت تنظیم شرایط محیطی مورد استفاده قرار می گرفته و با توجه به نقش آنها در حفظ محیط زیست و صرفه جویی در مصرف انرژی مورد بررسی قرار دهیم