بررسی تأثیر اقلیم بر معماری بومی پایدار

در کشور ما وجود مناطق اقلیمی متفاوت عامل ایجاد شرایط آب و هوایی خاص در فصل های مختلف سال و در نتیجه تنوع در ساخت و سازهای انسانی شده است. در این میان معماری بومی از گذشته مدنظر معماران بوده و امروزه نیز این امر نباید نادیده گرفته شود. از طرفی مصالح سنتی و بومی بسیاری از شاخصه های مصالح پایدار را دارند. رابطه معماری پایدار و معماری بومی، به طور کلی امری بدیهی فرض می شود، اما عدم وجود یک چارچوب ساختاری برای این موضوع کاربرد پذیری معماری بومی را برای ایجاد پایداری در معماری معاصر با چالش مواجه می کند. در این بین تلاش متخصصان بخش ساختمان برای ابداع و به کارگیری مصالح ساختمانی و روش های طراحی و تولید و اجرا بر اساس حفظ محیط زیست در قالب توسعه پایدار و معماری پایدار می باشد. همچنین تأمین آسایش گرمایی در فضاهای زندگی انسان، یکی از اهداف اصلی معماری همساز با اقلیم است. در این میان، تأمین آسایش در فضاهای باز بیش از فضاهای بسته وابسته به شناخت شرایط اقلیمی و محیطی است، زیرا در فضاهای داخلی با استفاده از تجهیزات مکانیکی، گرمایشی و سرمایشی می توان تحت هر شرایطی، به طور مصنوعی، آسایش را فراهم نمود، ولی در فضاهای باز چنین امکانی وجود ندارد. روش تحقیق بکار گرفته شده در این نوشتار استفاده از روش تحقیقی، توصیفی- تحلیلی و هدف از آن نیز، بررسی تأثیر اقلیم بر معماری بومی و پایدار و ارائه راهکارهایی در این زمینه می باشد.

Keywords:

اقلیم , معماری بومی , شهر پایدار , پایداری