رابطه سبک های یادگیری و خودکارآمدی با انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سبک های یادگیری و خودکارآمدی با انگیزش تحصیلی در مدارس متوسطه دوم شهر رشت انجام گرفت. جامعه آماری عبارت بود از کلیه دانش آموزان سال اول دوره متوسطه دوم مدارس ناحیه 1 و 2 رشت در نیمسال دوم سال تحصیلی 1392-1393. بدین منظور پژوهش حاضر با روش همبستگی انجام شد و تعداد نمونه بر اساس متغیرهای تحقیق 150 نفر بود که به روش «تصادفی خوشه ای» انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه سبک های یادگیری کلپ، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و مقیاس انگیزش تحصیلی (AMS). اعتبار سازه ای این پرسشنامه ها به روش ضریب آلفای کرونباخ انجام شد و ضرایب الفای کرونباخ نشان از همسانی درونی مؤلفه های آنها داشت. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه با بهره گیری از نرم افزار spss 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که: 1-بین سبک های یادگیری و خودکارآمدی با انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر رابطه معناداری وجود دارد. 2-بین سبک های یادگیری با انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. 3-ین خودکارآمدی با انگیزش تحصیلی دانش آموزاندختر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

Keywords:

سبک های یادگیری , خودکارآمدی , انگیزش تحصیلی