میدان (فضای فراموش شده معماران وشهرسازان)

بانگاهی گذرابه میدان های مختلف درگذشته ،حال وفضای عمومی شهری وهمچنین مقایسه تطبیقی در تار وپود عناصرتشکیل دهنده میدانها چون راه ،پیاده رو ، سنگ فرش ،ارتباط ،فعالیت ها وبسیاری از معیارهای مشخص دیگر درزمینه های کالبدی وفضایی ،می توان به نتایجمثبت یا منفی چون احساس غنا، نظم ، تعادل، انعطاف ،سرزندگی،همخوانی حس محصوربودن ،نشانه ،یادمان ، هویت ،روحیه فعالیت وبسیاریعوامل دیگراست یافت.آنچه برای میدان های جدید به طور اجمالی می توان بیان کرد ،توجه کمترشهرسازان به نقش واهمیت فرهنگ اسلامیکشورمان ،عواطف وارزش های انسانی وهنرمندانه ویا عدم بازیافت آنها درطرح های اجراشده می باشد.اغلب میادین شهری موجود درشهرهابخصوص دربخش جدید ،بیانگر این مسئله است که این فضاها درتداوم منطقی باگذشته طراحی وساخته نشده اند.بلکه به سبب رشد سریعجمعیت ووسعت شهرها ونیز گسترش استفاده از اتومبیل تغییر شکل ناگهانی پیداکرده وعملکرد واقعی خودرا ازدست داده اند.به عبارت دیگر نهتنها اصول شهرسازی ،معماری وطراحی شهری گذشته نادیده گرفته شده ،بلکه اصول ومعیارهای منطقی نیز ارائه نگردیده است.این فضاها نهتنهابرای زمان حاضر ،بلکه برای آینده نیزنامناسب وبیگانه خواهدبود. در این مقاله سعی بر آن شده است تا با انتخاب این موضوع و بررسیمیدان (سرگذشت این فضای باارزش) بر همین اساس، الگوی پیشنهادی رامعرفی می کنیم که بتواندکمکی برای طراحی میدان باشد.

Keywords:

میدان , هویت , معماری , شهرسازی , شهر