ارتقای تعلق مکانی با تکیه بر مناسب سازی فضاهای جمعی نمونه موردی شهرک پردیسان شهر قم

محله های جدید شهری درجهت رشد شهرها با هدف اسکان و سرریز جمعیت ایجادشده است شهرک پردیسان درشهرقم یکی ازاین نمونه ها است که همانند بسیاری ازشهرک ها و محله های جدید برخی به فقدان هویت درآن اشاره دارند که این امر موجب عدم تعلق اکثرساکنین به این فضاها شدها ست ازانجا که درشکل گیری تعلق مکانی ابعاداجتماعی ازاهمیت بیشتری برخوردار است بنابراین دراین تحقیق فضاهای جمعی به عنوان بستر تعاملات اجتماعی به عنوان راهکاری درجهت هویت بخشی به محلات و درمراتب بالاتر درایجادحس تعلق مکانی درافراد معرفی میشود دراین نوشتار پس ازبیان تعلق مکانی ایجادتعامل بین مکان - انسان و انسان - انسان درچهاربعد تعامل شناختی تعامل عاطفی تعامل عملکردی و تعامل معنایی به عنوان راهکاری درجهت ارتقای هویت فضاهای جمعی بیان میشود و درادامه شهرک جدید پردیسان درقم به عنوان نمونه موری برای بررسی مولفه های بیان شده درچهارچوب نظری انتخاب میگردد تامطالب مطرح شده ابعاد ملموس تری به خود بگیرد با بررسی فضاهای جمعی درشهرک مورد نظر این نتیجه بدست می آید که به دلیل عدم تعامل این فضاها بااهالی محل این فضاها نتوانسته اند پیوندی مناسب بااهالی برقرار کنند بنابراین با رویکردی تعامل گرا راهکارهایی درجهت مناسب سازی این فضاها پیشنهاد میشود

Keywords:

حل تعلق , فضای جمعی , شهرک پردیسان , فضای تعامل گرا