پی و تکیه گاهها در سدهای بتنی دوقوسی باتوجه به انتقال بارهای وارده از بدنه سد به نوار باریکی از سنگ، از اهمیت و حساسیت وی ژه ای برخوردار می باشد . انتخاب موقعیت بهینه و نیزطراحی دقیق شکل تکیه گاهها صرفنظر از مباحث اقتصادی از مهمترین عوامل حفظ و پایداری بدنه سد محسوب می گردند . تامین شکل هندسی تکیه گاهها مطابق طرح در طی عملیات اجرایی و جلوگیری از شکست اضافی و آسیب رسیدن به سنگ، ضمن عدم ایجاد تمرکز تنش و تغییر جهت نیروها باعث کاهش هزینه های ثانویه ناشی از بازسازی مجدد، ترمیم و تحکیم اضافی
بستر سنگ می گردد . جهت نیل به هدف مزبور با اتخاذ روش صحیح و کنترل عملیات
آتشکاری توسط افراد متخصص در محل می توان از ایجاد خسارت ناشی از صدمه دیدن سنگ در اثر کم توجهی در انتخاب الگو، چالزنی و خرج گذاری و نیز استفاده نامناسب از تجهیزات در زمان هموارسازی و
آماده سازی جلوگیری بعمل آورد . در این مقاله تلاش گردیده بطور خلاصه روش ها، ابزار، راهکارها و مراحل انجام عملیات حفاری در سنگ،
آماده سازی و ترمیم زون های ضعیف پی و تکیه گاههای سد کارون 4 جهت انجام بتن ریزی به منظور نیل به اهداف فوق تشریح و مورد بررسی قرار گرفته و معیارها و ملاک پذیرش فونداسیون بیان گردد