ترکیب بندی و روایت در نگارگری ایرانی و باز تولید آن در صحنه ی نمایش

نگارگری ایرانی یکی از شاخص ترین جلوه های هنر ایرانی اسلامی است که ظرفیت ها و قابلیت های بصری بسیاری دارد که می تواند به عنوان الگویی کاربردی مورد استفاده ی هنر های دیگر و به ویژه هنر نمایش قرار گیرد .تمهیدات و شیوه ها و شگرد هایی که هنر مندان نگار گر برای خلق آثار خود استفاده کرده اند می تواند دستمایه ی خوبی برای کار طراحان و کارگردان های هنر نمایش قرار بگیرد.این پژوهش در پی یافتن قابلیت های انطباق پذیری سازگان های(فرم ها)هنر نگارگری با نمایش است. به دلیل تبعیت کردن این سازگان ها از جوهره ی فکری و اعتقادی ایرانی اسلامی خالقانشان، در گام نخست به شناخت جوهره ی فکری سازنده ی نگاره ها پرداخته شده است و در بخش دوم قابلیت ها و تمهیداتی که این سازگان ها را برای استفاده در نمایش کاربردی می کند مورد پژوهش قرار گرفته است