اهمیت ارتباط موثر اولیا و مدرسه در ارتقاء آمادگی جسمانی دانش آموزان

هدف: از پژوهش حاضر بررسی اهمیت ارتباط موثر اولیا و مدرسه در ارتقاء آمادگی جسمانی دانش آموزان می باشد.روش تحقیق: دراین مطالعه 04 نفر دانش آموز دختر دوره دبیرستان بطور تصادفی انتخاب و به دو گروه = تمرینی 24 n = و کنترل 24= n تقسیم شدند که گروه کنترل فقط در کلاس تربیت بدنی که در مدرسه برگزار می شد ، حاضر می شد و نباید در هیچ گونه فعالیت ورزشی دیگری خارج از آن شرکت می نمود و گروه تمرین علاوه براجرای پروتکل تمرینی باید در کلاس تربیت بدنی مدرسه نیز حضور می یافت. پروتکل تمرینی شامل 6 هفته تمرین و سه جلسه در هر هفته به مدت 04 دقیقه بر اساس تمرینات استاندارد آموزش و پرورش در خانه بود. داده ها قبل ازاجرای پروتکل تمرینی پیش آزمون و پس از پایان اجرای پروتکل تمرین پس آزمون از طریق اجرای آزمون هایکشش بارفیکس، دراز و نشست و انعطاف پذیری جمع آوری شدند. از آزمون کولموگروف اسمیرنف جهت بررسی توزیع طبیعی داد ه ها استفاده شد. از آزمون تی همبسته برای تعیین تغییرات درون گروهی و از آزمون تی مستقل برایتعیین تغییرات بین گروهی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که اجرای شش هفته پروتکل تمرینی سبب افزایش معنادار در تعداد تمرین دراز و نشست، تعداد کشش بارفیکس و مقدار انعطاف پذیری آزمودنی های گروه تمرینی شده است. این افزایش معنادار نشان دهنده ی بهبود استقامت عضلانی شکم و کمربند شانه ای و همچنین بهبود انعطاف پذیری بدن دانش آموزان می باشد. اما تغییرات در گروه کنترل معنادار نبود که به دلیل زمان محدود تمرین و عدم تمرین کافی در مدرسه می باشد. در کل نتایج هر دو گروه نسبت به نورم استاندارد کمتر بود .

Keywords:

آمادگی جسمانی , دراز و نشست , کشش بارفیکس , انعطاف پذیری , استقامت عضلانی