بررسی نقش ژئوتوریسم در توسعه پایدار فرهنگی شهرهای ساحلی (مورد مطالعه: شهرستان های نوشهر و چالوس)

در سالهای اخیر ژئوتوریسم بهعنوان واژه نو و بدیع نقش و اهمیت ویژه ای در توسعه صنعتگردشگری کشورها داشته است. در این میان کشور ایران علیرغم برخوداری از پتانسیل های بسیار قابلتوجه تاکنون نتوانسته است، آنچنان که باید و شاید بهره گیری لازم را از این صنعت داشته باشد. از اینرودر سالهای اخیر شناخت جاذبه ها و توانمندی های ژئوتوریستی همگام با افزایش انگیزه گردشگران برایبازدید از مناظر طبیعی مورد توجه مسئولان و مدیران قرار گرفته است. با توجه به این که حضورگردشگران با فرهنگ و عقاید مختلف از سراسر کشور در سواحل دریای خزر باعث ایجاد تعاملاتاجتماعی و مبادلات فرهنگی با مردم ساکن در این نواحی می شود، در طی سال های اخیر تأثیر گردشگرانبر فرهنگ، آداب و رسوم، سنن، گویش و شیوه زندگی و معیشت و به طور خلاصه مظاهر فرهنگی ومعنوی مردم این مناطق بسیار قابل توجه بوده است. از اینرو این مقاله پتانسیل ها و توانمندی هایژئوتوریستی برای ارائه راهکارهای اساسی برای دستیابی به توسعه پایدار فرهنگی در شهرستان های نوشهرو چالوس را ارزیابی می کند. روش تحقیق مطالعه حاضر توصیفی تحلیلی و از نوع زمینه یابی (اکتشافی)است و از روش های مطالعه کتابخانه ای و بررسی متون و محتوی مطالب و نیز روش های میدانی نظیرپرسشنامه، مصاحبه و مشاهده استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که با توجه به قابلیت هاو پتانسیل های موجود در محدوده مورد مطالعه، این شهرستانها می توانند در راستای ملاحظات توسعهپایدار فرهنگی به عنوان قطب های ژئوتوریستی در کشور مطرح گردند.

Keywords:

ژئوتوریسم , توسعه پایدار فرهنگی , شهرهای ساحلی , شهرستان های نوشهر و چالوس