کلپوریان روستایی ازتوابع شهرستان سراوان درجنوب شرقی ترین بخش های سرزمینی ایران وبلوچستان ومجاورت مرزپاکستان به دلیل ساخت انواع ظروف سفالی به روش بدوی باقدمت 4تا 6 هزارساله شهرت جهانی وتثبیت بین المللی یافته است .مشخصه های که کلپورگان راازسایر مناطق سفالگردی متمایز می نماید شیوه ساخت سفال توسط زنان ودختران روستاست که نسل به نسل آموخته شده وباگذشت ایام وباتوسعه تمدن وصنعت بشری، همچنان به صورت بدوی وسنتی باقی مانده وادامه یافته است.دختران وزنان سفالگر کلپورگان برای ساختن انواع ظروف سفالی هم چون کوزه، قلیان، آفتابه، اسپنددودکن ، قندان، سینی، کاسه و... که درزندگی روزمره ازآنها استفاده می کنند، ازچرخ سفالگری استفاده نمی کنند .تمامی مواد(خاک رنگ و...) ، سخت افزار( سنگ رنگ رزی و پایه سفالگری و..) ونرم افزار (طراحی ساخت ونقوش و...) موردنیاز برای تولید سفال اززیست – بوم محلی تهیه وتامین می شود. تمام مراحل کارکه شامل فشاردهی، شکل دهی گل ( رس + آب ) ونقش بندی است، بادست دختران وزنان انجام می گیرد. ومردان روستاحمل خاک رس، آماده کردن گل وپختن سفال راانجام می دهند. گل سفالگری بدون استفاده ازچرخ سفالگری شکل داده شد ه، سطح سفال وبایک قطعه سنگ کوچک، صاف وهموار شده، وبانقش هایی از دایره و خط تزئین شده ، بدون لعاب پخته واستفاده می شوند. حفظ وبقای این هنر- صنعیت ارزشمند ودیرین منطبق برهنجارها و ارزش های زیست بوم محلی درمنطقه
جنوب شرق ایران درهمسایگی ومجاورت باکشور پاکستانف بامسائل ومشکلات مرزی و ...متعدد ومتنو ع علاوه برآن ک نیازمند پشتیبانی مالی وخدماتی ساکنین تنها موزه زنده ایران می باشد، ومعرفی وتبلیغ رسانه ای سازه ها ی منحصر به فردآن درسطح کشور ودرسطح بین الملل و.... نیازمند آموزش وپرورش نسل های بعدی سفالگران کلپورگانی بوده، تاسیس دانشکده سفال کلپورگان وآموزش سفالگری بدون چرخ توسط زنان ودختران کلپورگانی به دختران وزنان علاقمند به میراث کیانی توسط بومیان درکنار ومقدم برآموزش های کلاسیک ونوین سفالگری و... ازمهمترین اقدامات دولت برای حفظ وبقای این هنر- صنعت ارزشمند بااعتبارجهانی است .