مصالح سبز رویکردی برای پایداری ابنیه و محیط زیست

امروزه هر ساختمان باید به گونه ای طراحی شود که استفاده از منابع جدید را به حداقل رسانده و پس از تخریب نیز منبعی برای ایجاد سازه های دیگر باشد ساختمان ها به طبقات مختلفی از منابع برای خلاقیت و اجرا نیاز دارند از جمله مواد و انرژی و آب و زمین که از منابع بسیار با ارزش و ضروری است و استفاده مناسب از آن از ملاحظات بسیار مهم در توسعه اجرای پیشرفته ساختمان است . انتخاب محصولات سبز و استفاده از مصالح بازیافت و تلاش در جهت کاربرد مصالح بومی وطبیعی یک مولفه کلیدی است که به ما در شکل گیری و ایجاد معماری پایدار کمک می کند . و همچنین نقش مهمی در سلامت افراد ساکن در جامعه ایفا می کند. ساخت خانه از مصالح پایدار یکی از کاراترین روشهای رسیدن به این هدف می باشد , چرا که نیمی از انرژی مصرفی مربوط به منازل است، که بیشتر آن مربوط به گرم کردن خانه است . همچنین 30 درصد هزینه های تولید مربوط به ساختمان است و 30 درصد هزینه های حمل و نقل مربوط به جابجایی و تعویض مصالح ساختمانی می باشد. استخراج بی رویه مواد اولیه خام می تواند اثرات جبران ناپذیری به محیط زیست وارد نماید بنابراین استفاده از مصالح سبز که قابلیت بازگشت به چرخه زندگی و طبیعت را دارند می تواند تا حدود زیادی از ناپایداری محیطی بکاهد و سیستم اکولوژیکی محیط را حفظ نماید. از مزایای مصالح سبز می توان به کاهش گازهای گلخانه ای و غیرسمی ؛ کاهش مصرف انرژی ؛ کاهش هزینه ها؛ مقاوم در برابر رطوبت؛ تجدیدپذیر و قابل بازیافت اشاره نمود.در این مقاله به بررسی بیشتر مصالح سبز یا افزودنی های سبز پرداخته و کاربرد انها را در معماری بیان می شود.

Keywords:

مصالح سبز , مصالح قابل بازیافت , محیط زیست , معماری پایدار , مصرف انرژی