هدف از این پژوهش بررسی کاربرد
نقوش فرش و کاربرد آن در طراحی بناهای دوران
معاصر است. اشکال هنری با حفظ هویت کهن خود و تغییرات اسلامی و با معانی ویژه مذهبی در ساخت و سازهای
معماری اسلامی بکار رفته است؛ از این رو نقش و نگارهای ایرانی، نمایانگر دانش و تفکر اقوام گذشته است که در بناهای دوران
معاصر نیز مورد استفاده قرار گرفته است. در این پژوهش شش اثر معماری دوران
معاصر مورد بررسی قرار گرفته است که در طراحی آنها از
نقوش فرش استفاده شده ، از آن جمله می توان به تأتر شهر تهران اشاره کرد. روش پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی است. روش جمع آوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای و فضای مجازی است. نتایج حاصل نشان می دهد که با مرور و برون افکنی معماری ایرانی و متقابلاً نقوش استفاده شده در فرش های ایرانی، می توان به بازتاب گونه ای جدید از تفکر بصری دست پیدا کرد؛ که رابطه تنگاتنگ با فرهنگ و ملیت و مذهب ایرانی دارد و اگر به صورت موضوعی به بررسی نقوش بکار گرفته شده در بناهای دوره
معاصر پرداخته شود هم آمیزی مرز های هویتی و واسازی تصاویر، درپهنه ادراک مفهومی معماری، ساختارهای عقلانی و تاریخی گذشته را در انعکاس جدید از آرمانهای بشری به تصویر می کشد.