تاثیر غلظت های مختلف اسید جیبرلیک بر کالوس زایی اسفناج

اسفناج یکی از سبزیجات برگی مهم در اکثر کشورها بوده و به علت اینکه دارای بیشترین تعداد کلروپلاست میباشد و همچنین تعداد ژنومکلروپلاستی در یک کلروپلاست آن بسیار زیاد است، یکی از قدیمی ترین گیاهان مدل برای مطالعه ی آزمایشگاهی می باشد. لذا بهینه سازی باززایی این گیاه ضروری است. این پژوهش به منظور بهینه سازی کالوسزایی گیاه اسفناج با استفاده از 4 غلظت 0/01، 0/1، 0/5 و 0/75، 1 میکرومولار (GA(3 اجرا شد. به منظور کالوسزایی از ریزنمونه ی ریشه چه در محیط 1/2MS حاوی 0/5 میلیگرم در لیتر نیکوتینیک اسید، 0/5 میلی گرم در لیتر پیریدوکسین، 0/4 میلی گرم در لیتر تیامین، 100 میلیگرم در لیتر میواینوزیتول، 10 گرم در لیتر ساکارز، 10 میکرومولار NAA و 4 غلظت 0/01، 0/1، 0/5 و 0/75 میکرومولار (8GA(3 گرم بر لیتر آگار و pH:5/7 استفاده شد. نتایج نشان داد کالوس زایی فقط در غلظت 0/1 میکرومولار (GA(3 اتفاق افتاد و در غلظت های بالاتر و پایین تر از این مقدار کالوسزایی 0 درصد می باشد. این تحقیق تأثیر بالای غلظت (GA(3 را بر کالوسزایی اسفناج مشخص کرد. به منظور باززایی، کالوسها در محیط 1/2MS حاوی 0/5 میلیگرم در لیتر نیکوتینیک اسید، 0/5 میلیگرم در لیتر پیریدوکسین، 0/4 میلی گرم در لیتر تیامین، 100 میلی گرم در لیتر میواینوزیتول و 20 گرم در لیترساکارز قرار گرفتند. 20 درصد کالوس های قرار گرفته در این محیط ساقه زایی کردند.

Keywords:

اسفناج , اسید جیبرلیک , کالوسزایی