موانع وچالش های کاربردی کردن تحقیقات کشاورزی درایران

موضوع مورد بحث این مقاله چالش های موجود درزمینه توسعه تحقیقات کاربردی در بخش کشاورزی ایران می باشد. در اینمقاله سعی شده است با ارائه تعریف مشخص از تحقیقات کاربردی ، مشکلات موجود برسرراه گسترش تحقیقات کاربردیمورد کنکاش قرار گیرد وراه حلهای مختلف جهت رفع مشکلات وتنگناهای موجود پیشنهاد گردد .منظور از تحقیقاتکاربردی تحقیقاتی است که به جای کشف پدیده جدید بیشتر به حل مشکلات بپردازد، بر فرایندهای اجتماعی بیشتر تاثیربگذارد و مساله تحقیق خود را از مشکلاتی که توسط سیاستمداران، کارکنان دولتی، کارآفرینان وبهره بردارانبیان می شود تعریف کند. ازاینرویکی ازمولفه های توسعه پایدار کشاورزی وروستاییدرکشور حرکت به سوی گسترش تحقیقات کشاورز محور وتقاضامحور درعرصه کشاورزی است.اگر شرایطی اندیشیده شودکه کشاورزان درفرایند مربوط به تحقیقات وترویج کشاورزی امکان حضور پیدا کنند. خواه ناخواه بین خواسته هاونیازهای آنان ویافته های تحقیقاتی حاصله نوعی هماهنگی وتطابق بوجود خواهد آمد ونتایج حاصل از تحقیقات مورداستفاده بیشتر بهره برداران قرار خواهد گرفت این مسئله نیازمند بازنگری جدی درعرصه های تصمیم گیری ،سیاستگذاری ،قوانین ومقررات ،نوع نگرش محققین ،روشهای تحقیقاتی مورد استفاده ،ساختار اداری وتشکیلات وهمچنینبکارگیری نوع رهیافت های نوین درعرصه ترویج وانتقال یافته های تحقیقاتی است.درحال حاضر تحقیقاتی که درزمینه کشاورزی انجام می گیرد بیشتر محقق محور است تا کشاورزمحور،جریان وفرایندانجام آن یکسویه واز بالا به پائین وبدون در نظر گرفتن اولویت نیازهای ذینفعان مربوطه است. میزان مشارکت بهرهبرداران در طرح نیاز ومسئله تحقیقاتی ناچیز وانتقال یافته های حاصله نیز یکسویه ،طولانی وناکارامد است.محققان کشاورزی درایستگاهای تحقیقاتی بیشتر به دنبال دغدغه های علمی خاص خویش بوده وکشاورزان وبهره برداراننیزدر مزرعه گریبانگیر مشکلات واولویت های خاص خود می باشند. ما نتوانسته ایم بین مراکز تحقیقاتی ومزارعکشاورزان پیوند مستحکم وارگانیک برقرار سازیم ولذا نتایج حاصل از تحقیقات ما کمتر ودیرتردر مزرعه نمود مییابد .لذا برای دستیابی به توسعه پایدار کشاورزی وروستایی ، ضرورت تغییر بنیادین درنگرش وروشهای حاکمبرعرصه تحقیقات دربخش کشاورزی می باشد.